Goed leesbaar boek valt toch wat tegen.

Het verhaal gaat over Oscar en Hélena, twee net afgestudeerde juristen die geselecteerd zijn voor de postacademische RAIO-opleiding. Samen beginnen ze aan deze werk/leer-opleiding en we maken als lezer mee, hoe ze deze opleiding ervaren en samen doorkomen, en vrienden worden. Ze helpen elkaar, steunen elkaar, vullen elkaar aan, ze groeien uit van jongvolwassenen tot echt volwassenen. Ik vond het een mooie coming-of-age-roman. En dit was, als verhaal, met hun ervaringen, hun keuzes, hun strubbelingen, kort gezegd, voldoende geweest voor een mooie roman. Zeker met de beschreven aanvulling van hun stages, die ze gelopen hebben bij de diverse soorten Rechtsspraak.

Het boek is makkelijk leesbaar, ook voor niet-juristen, en interessant, als het gaat over hun ervaringen in de opleiding voor de Rechterlijke Macht en de stages die ze lopen. Het is een roman, die lekker weg leest, als je van het genre houdt.

Als je aan het verhaal van Oscar en Hélena zou vasthouden, kun je alleen opmerken dat hun achtergrond wat “minder” is uitgewerkt, maar de schrijfsters, die zelf de RAIO-opleiding hebben gedaan, zullen een keuze hebben moeten maken (oei, 3 werkwoorden achter elkaar) voor hun persoonlijk leven, de stages, en de door hen erbij getrokken Toeslagen-affaire (die ze van mij weg hadden mogen laten).

In dit verhaal, van Oscar en Hélena, met wat extra verdieping van deze twee personen, zat al genoeg stof voor een mooie roman. Waarom het niet daarbij gelaten?

Hélena heeft een broer, die een traumatisch ongeluk amper heeft overleefd, waardoor ze een aantal jaren bij haar opa en oma heeft gewoond maar dit wordt onvoldoende uitgewerkt, of opgelost. Ook haar relatie met haar vriend wordt onvoldoende uitgewerkt. Haar ouders blijven 6 jaar volledig onzichtbaar en het schuld-vraagstuk m.b.t. het ongeval wordt niet goed afgesloten.

En Oscar heeft een conflict met zijn (blijkend uit de geschetste achtergrond) “rijke vader” (villa, paarden, tuinman, grootouders wonen verzorgd in koetshuis). Zijn vader wil hem liever op de Zuid-As in Amsterdam als Financieel Manager en Zakenman, en liever niet als Rechterlijk Ambtenaar. Ook de relatie met zijn vriendin Wendelien blijft wat onduidelijk. In het boek komen een aantal mailtjes aan zijn vader, broer, en app-gesprekken met zijn vriendin voor die voor mij wat kinderachtig aandoen.
Deze geven helaas geen diepere uitwerking aan het manco in de relatie (en hoe het komt, zes jaar later, dat vader en broer trots bij zijn beëdiging aanwezig als rechter zijn).

Maar… de RAIO- opleiding bestaat niet meer en het is dus óf een fictief verhaal over deze opleiding, uit het verleden (van de auteurs?) naar het heden verplaatst, in 2022 zeg maar, óf een verhaal uit het verleden.
Het eerste idee zou ook kloppen met de verwijzingen die Oscar maakt halverwege het boek naar o.m. de situatie rond de “Evergiven” (het schip dat het Suezkanaal blokkeerde in 2021) en de “Urgenda”- uitspraak (2019). Doordat het boek ook (mede) gaat over de Toeslagen-affaire, met situaties, die duidelijk van vóór die tijd waren (vóór 2017), vond ik de tijd waarin het speelde verwarrend. Maar dat zal andere lezers hopelijk niet boeien!

Door het boek heen zien we hier en daar situaties die schrijnend zijn en voor beide juristen onbegrijpelijk: dat de Belastingdienst ineens 100% van alle toeslagen terugvordert na een gemaakt klein foutje, de Toeslagen-affaire. Maar dit is veel te weinig om de aangekondigde "samenloop met de Toeslagen-affaire" recht te doen. Aan het eind is er een strafzaak, in de Toeslagen-affaire, waar beide - inmiddels rechter en officier van officier van Justitie- vrienden tegenover elkaar komen te staan, maar dit is maar een matig stuk, gezien de tekst van de uitgever, en de bedoeling van de auteurs.

Ik was volkomen tevreden geweest als ze dit hele aspect erbuiten hadden gelaten, het blijft een prettig leesbaar boek, maar hierdoor wordt het - ook in de tijd - een hele puzzel.