Mooi en verrassend

Inmiddels een aantal boeken gelezen van immigranten over hun " oude" land ( kort gezegd) en iedere keer ruik ik de geuren en zie ik de kleuren.
Ook in dit boek, dat zo mooi beschrijft vanuit een ander perspectief hoe het is om "overal" en dus "nergens" thuis te zijn.
De hoofdpersoon Mina ontdekt in Teheran waar ze met haar moeder naar toe reist, een andere waarheid. Dit is haar "geboortegrond" dit herkent ze, maar de grond herkent haar niet meer.
Er wordt een mooi perspectief geschilderd waardoor je je als lezer afvraagt "wie" en "wat" de sneeuwvlokken zijn in Teheran.
De Ver-Amerikaniseerde Iranezen die terugkeren maat en niet meer passen?
Het boek heeft een feelgood einde maar ook daarin komen nieuwe en oude wereld voor Mina samen.