Indrukwekkend, verbazingwekkend verhaal, meeslepend geschreven

We weten dat het goed afloopt met Hannelore, er staat een prachtige foto van haar op de achterflap. Dat dit allerminst vanzelfsprekend is, blijkt wanneer het verhaal zich ontvouwt.
Vanaf haar derde levensjaar groeit Hannelore op met haar ouders en zusje bij de gemeente Gods. Een geloofsgemeenschap onder leider van broeder Vrieswijk (later in het verhaal de Profeet genoemd). Al snel wordt duidelijk dat de gemeenschap geleid wordt door middel van tirannie, misbruik en het kweken van angst en verdeeldheid onder de volgelingen. De volgelingen zijn overgeleverd aan de grillen van Vrieswijk en zijn partner. Gezinnen worden uit elkaar getrokken, in financieel en emotioneel opzicht wordt schaamteloos misbruik gemaakt. Hoe groeit een kind hierin op?
Het verhaal wordt verteld in een vlot tempo, als het fictie zou zijn, was het wellicht wat te veel van het goede. Maar dit is echt gebeurd. Frank Krake heeft zich duidelijk grondig verdiept in de sekte en de ontwikkeling ervan. Het wordt feitelijk beschreven, wat prettig is. Je wordt meegenomen in de sekte, naarmate het boek vordert ga je je steeds meer afvragen hoe dit mogelijk is in dichtbevolkt Nederland. Waar is de buitenwereld en wanneer wordt er ingegrepen?
Daarnaast spreekt er hoop en veerkracht uit; het blijkt mogelijk te herstellen van zulke beschadigende jeugdervaringen. En net als bij “de laatste getuige” van Frank Krake is er een hoofdpersoon die zijn leven na deze moeilijke tijden weer moet invullen en zich niet in wrok of wraak verliest.
Een indrukwekkend verhaal op zeer respectvolle wijze opgetekend.