Lezersrecensie
'Fijne mix van feelgood en thriller'
*** Flashbacks en biechten bij de pastoor ***
Het eerste wat meteen opvalt als je begint met lezen, is de opbouw van het boek. De Vijfde Brief start met een proloog over dat Joni die een geheime vijfde brief vindt. Je weet dus dat er iets spannends gaat gebeuren. Maar daarna lees je niet chronologisch verder, eerst komt het verhaal vooraf. Er zijn twee soorten hoofdstukken: ten eerste hoofdstukken waarin Joni bij de pastoor aan het biechten is en het verhaal over de beruchte vijfde brief uit de doeken doet, ten tweede hoofdstukken over het vriendinnenweekend waarin de gebeurtenis met de brieven is gebeurd.
Vrij lastig om uit te leggen, maar het leest zo wel erg logisch. Het is daardoor heel afwisselend en het voelt alsof Joni je persoonlijk haar verhaal vertelt. Naast die hoofdstukken lees je in het begin nog een flashback over hoe de vriendinnen elkaar op school hebben leren kennen, en lees je tussendoor een zin uit de vijfde brief. Die creepy zinnen tussendoor vond ik een goede toevoeging, want ze jaagden me soms de stuipen op het lijf (serieus, soms kreeg ik echt kippenvel op mijn armen.)
*** Veel spanning, ook feelgood ***
Als ik De Vijfde Brief kort moet omschrijven zou ik zeggen dat het mix is van thriller en feelgood. Ik vond het verhaal namelijk erg spannend, al vanaf het begin, maar het heeft ook een feelgood-gehalte. De vriendinnen die samen een weekend weg gaan in een huisje, de grappen die ze maken, de problemen waarmee ze te maken hebben (denk: kinderen, relaties, zwanger worden of gedoe op het werk) – het voelt allemaal een beetje chicklit aan. Maar door de geheimen in de brieven wordt het steeds minder feelgood, er blijkt een duister randje te zitten aan de vrolijke groep met vriendinnen. Er is een geheim, een vriendin die iemand uit de groep haat en haar soms bijna wil vermoorden.
Nicola Moriarty liet me met dit boek zeker op het puntje van mijn stoel zitten. Gedurende het verhaal twijfelde ik steeds over wie de gruwelijke brief geschreven zou kunnen hebben. Ik was van iemand overtuigd die het niet bleek te zijn, ik wisselde van vriendin naar vriendin en ik had momenten dat ik het spoor compleet bijster was. Maar toen kwam het einde en was ik toch teleurgesteld. Ik had de uitkomst niet helemaal zien aankomen, maar het einde voelde wel erg raar, een stuk minder duister dan dat ik had gehoopt. Een beetje een anti-climax zelfs. Jammer, want een fantastisch einde had dit verhaal voor mij afgemaakt.
*** Mijn oordeel ***
Vol goede moed begon ik aan dit boek, zeker omdat een vriendin van mij fan is van Nicola’s zus Liane Moriarty. Toch deed dit boek het niet helemaal voor mij. Het was spannend en de mix van thriller en feelgood kon ik ook zeker waarderen, maar het einde was minder spannend en duister dan ik had gehoopt. Ik geef De Vijfde Brief 3,5 sterren.
Recensie op mijn blog: http://mustmag.nl/recensie-de-vijfde-brief-nicola-moriarty/
Het eerste wat meteen opvalt als je begint met lezen, is de opbouw van het boek. De Vijfde Brief start met een proloog over dat Joni die een geheime vijfde brief vindt. Je weet dus dat er iets spannends gaat gebeuren. Maar daarna lees je niet chronologisch verder, eerst komt het verhaal vooraf. Er zijn twee soorten hoofdstukken: ten eerste hoofdstukken waarin Joni bij de pastoor aan het biechten is en het verhaal over de beruchte vijfde brief uit de doeken doet, ten tweede hoofdstukken over het vriendinnenweekend waarin de gebeurtenis met de brieven is gebeurd.
Vrij lastig om uit te leggen, maar het leest zo wel erg logisch. Het is daardoor heel afwisselend en het voelt alsof Joni je persoonlijk haar verhaal vertelt. Naast die hoofdstukken lees je in het begin nog een flashback over hoe de vriendinnen elkaar op school hebben leren kennen, en lees je tussendoor een zin uit de vijfde brief. Die creepy zinnen tussendoor vond ik een goede toevoeging, want ze jaagden me soms de stuipen op het lijf (serieus, soms kreeg ik echt kippenvel op mijn armen.)
*** Veel spanning, ook feelgood ***
Als ik De Vijfde Brief kort moet omschrijven zou ik zeggen dat het mix is van thriller en feelgood. Ik vond het verhaal namelijk erg spannend, al vanaf het begin, maar het heeft ook een feelgood-gehalte. De vriendinnen die samen een weekend weg gaan in een huisje, de grappen die ze maken, de problemen waarmee ze te maken hebben (denk: kinderen, relaties, zwanger worden of gedoe op het werk) – het voelt allemaal een beetje chicklit aan. Maar door de geheimen in de brieven wordt het steeds minder feelgood, er blijkt een duister randje te zitten aan de vrolijke groep met vriendinnen. Er is een geheim, een vriendin die iemand uit de groep haat en haar soms bijna wil vermoorden.
Nicola Moriarty liet me met dit boek zeker op het puntje van mijn stoel zitten. Gedurende het verhaal twijfelde ik steeds over wie de gruwelijke brief geschreven zou kunnen hebben. Ik was van iemand overtuigd die het niet bleek te zijn, ik wisselde van vriendin naar vriendin en ik had momenten dat ik het spoor compleet bijster was. Maar toen kwam het einde en was ik toch teleurgesteld. Ik had de uitkomst niet helemaal zien aankomen, maar het einde voelde wel erg raar, een stuk minder duister dan dat ik had gehoopt. Een beetje een anti-climax zelfs. Jammer, want een fantastisch einde had dit verhaal voor mij afgemaakt.
*** Mijn oordeel ***
Vol goede moed begon ik aan dit boek, zeker omdat een vriendin van mij fan is van Nicola’s zus Liane Moriarty. Toch deed dit boek het niet helemaal voor mij. Het was spannend en de mix van thriller en feelgood kon ik ook zeker waarderen, maar het einde was minder spannend en duister dan ik had gehoopt. Ik geef De Vijfde Brief 3,5 sterren.
Recensie op mijn blog: http://mustmag.nl/recensie-de-vijfde-brief-nicola-moriarty/
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Paula Heeger
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
