Rijk, gelaagd en weergaloos geschreven.

De blinde huurmoordenaar is de tiende roman van Margaret Atwood, een Canadese schrijfster van romans, poëzie, korte verhalen, een paar kinderboeken en boeken over de Canadese literatuur.

Het wordt de lezer niet makkelijk gemaakt. Er zijn drie verhaallijnen in elkaar gevlochten. De hoofdvertelster is een oude dame, Iris Chase, die haar levensverhaal en dat van haar jong overleden zus Laura opschrijft, afgewisseld met gebeurtenissen uit het heden.
Dit verhaal wordt afgewisseld met fragmenten uit het boek dat Laura heeft geschreven, met als titel De blinde huurmoordenaar. Hierin gaat het over een geheime liefdesaffaire tussen een linkse activist en een vrouw uit een welgesteld milieu.
Het derde verhaal is het sciencefictionachtig verhaal dat de man vertelt aan zijn geliefde.
Tussendoor staan ook nog kranteknipsels die de blik van de buitenwereld op sommige gebeurtenissen weergeven.
De verhalen spelen zich af tegen de achtergrond van de eerste wereldoorlog en de Grote Depressie.
De drie verhaallijnen raken op ingenieuze wijze steeds meer met elkaar verweven, tot ze op het eind van het boek bij elkaar komen.
Centraal staat de relatie tussen de twee zussen Iris en Laura. Thema's zijn verraad, offers, gevangenschap en liefde. Verwijzingen naar literatuur en (griekse) mythologie zijn talrijk.
Maar wat dit boek vooral weergaloos maakt is hoe Atwood alles beschrijft. Haar rake observaties, ironie en soms vileine beschrijvingen maken het tot een feest om dit boek te lezen. Een paar voorbeelden: "Boven de loopgraven was God gebarsten als een ballon en er was niets meer van hem over dan smoezelige flarden hypocrisie" (blz. 80), over de ouderdom: "Ik hoor tenslotte bij de buurt, als een met puin bestrooide open plek waar ooit een belangrijk gebouw placht te staan" en "De oranje tulpen komen uit, armetierig en verfomfaaid als soldaten die terug komen strompelen van de een of andere veldslag".
Na drie eerdere nominaties kreeg Atwood voor dit boek de Booker prize.
Voor mij was dit het eerste boek van haar dat ik las. En dat smaakt naar meer. Volgens sommige recensies is dit niet eens haar beste boek, dus er ligt nog heel veel leesplezier voor mij in het verschiet.