Lezersrecensie
Als een Griekse tragedie
In dit boek volgen we de ondergang van de familie Barnes.
Ouders Dickie en Imelda, met hun dochter Cass en zoon PJ, wonen in een klein dorpje op het Ierse platteland. Ze hebben allemaal zo hun eigen zorgen waar ze niet met elkaar over praten. Het familiedrijf raakt in finaciële moeilijkheden en dat veroozaakt een stroom van gebeurtenissen waarin alle leden van het gezin verkeerde keuzes maken.
Alle gezinsleden komen afzonderlijk aan bod in een eigen deel met hun eigen perspectief. Daardoor kom je als lezer telkens iets meer te weten over de huidige gebeurtenissen maar vooral ook over het verleden van iedereen. Door de perspectiefwisselingen wordt je beeld telkens bijgesteld en aangevuld.
In het vijfde en laatste deel komen alle personages aan bod, samen met een paar andere belangrijke zijfiguren. In dit deel wisselen de perspectieven elkaar steeds sneller af waardoor je als lezer echt op het puntje van je stoel zit. Uiteindelijk leidt dit tot een geweldige climax, waar je als lezer nog lang over na kunt denken.
De schrijfstijl van Murray is licht van toon, met mooie beelden en ook milde humor. Voor elk personage gebruikt hij een iets andere stijl, wat echt iets toevoegt aan het beeld van het personage.
Over het vele praten van Imelda vanuit het perspectief van Cass: “En zo voort, en zo verder - naar haar luisteren was alsof je door een sneeuwstorm liep, een kolkende massa van witte niksigheid waar je sneeuwblind van werd.”
Over winkelen met Imelda vanuit het perspectief van PJ: “Het is net als in een film waarin de held in een blokhut in de bergen heeft gewoond, terugkomt uit zijn pensionering om nog één klus te doen, en dat-ie dan nog steeds briljant is in kluizen kraken of ninjutsu of of op een draak vliegen of wat dan ook: ze scant binnen een minuut een hele wand vol kleren, slaat dan toe en haalt dan het ene perfecte stuk ertussenuit, alsof ze een vis aan een speer rijgt.”
En vanuit Imelda:“Imelda voelde woede in haar hoofd opstijgen als bubbeltjes in een glas”
Dit alles maakt het lezen van dit boek tot een feest en heb je voor je het weet die 800+ pagina’s verslonden.
Ik heb enorm genoten van dit boek en ga het zeker nog een keer lezen.
Ouders Dickie en Imelda, met hun dochter Cass en zoon PJ, wonen in een klein dorpje op het Ierse platteland. Ze hebben allemaal zo hun eigen zorgen waar ze niet met elkaar over praten. Het familiedrijf raakt in finaciële moeilijkheden en dat veroozaakt een stroom van gebeurtenissen waarin alle leden van het gezin verkeerde keuzes maken.
Alle gezinsleden komen afzonderlijk aan bod in een eigen deel met hun eigen perspectief. Daardoor kom je als lezer telkens iets meer te weten over de huidige gebeurtenissen maar vooral ook over het verleden van iedereen. Door de perspectiefwisselingen wordt je beeld telkens bijgesteld en aangevuld.
In het vijfde en laatste deel komen alle personages aan bod, samen met een paar andere belangrijke zijfiguren. In dit deel wisselen de perspectieven elkaar steeds sneller af waardoor je als lezer echt op het puntje van je stoel zit. Uiteindelijk leidt dit tot een geweldige climax, waar je als lezer nog lang over na kunt denken.
De schrijfstijl van Murray is licht van toon, met mooie beelden en ook milde humor. Voor elk personage gebruikt hij een iets andere stijl, wat echt iets toevoegt aan het beeld van het personage.
Over het vele praten van Imelda vanuit het perspectief van Cass: “En zo voort, en zo verder - naar haar luisteren was alsof je door een sneeuwstorm liep, een kolkende massa van witte niksigheid waar je sneeuwblind van werd.”
Over winkelen met Imelda vanuit het perspectief van PJ: “Het is net als in een film waarin de held in een blokhut in de bergen heeft gewoond, terugkomt uit zijn pensionering om nog één klus te doen, en dat-ie dan nog steeds briljant is in kluizen kraken of ninjutsu of of op een draak vliegen of wat dan ook: ze scant binnen een minuut een hele wand vol kleren, slaat dan toe en haalt dan het ene perfecte stuk ertussenuit, alsof ze een vis aan een speer rijgt.”
En vanuit Imelda:“Imelda voelde woede in haar hoofd opstijgen als bubbeltjes in een glas”
Dit alles maakt het lezen van dit boek tot een feest en heb je voor je het weet die 800+ pagina’s verslonden.
Ik heb enorm genoten van dit boek en ga het zeker nog een keer lezen.
4
Reageer op deze recensie
Meer recensies van peegee
Gesponsord
Een Nederlander en een Française, twee talen, twee culturen. Twee werelden. Een arts en een studente kunstgeschiedenis. Louter tegenstellingen, maar één grote liefde. Groot genoeg?
Als rechercheur Emmy Clifton de verdwijning van twee tienermeisjes onderzoekt, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
