Lezersrecensie
Wanneer doe je wat je moet doen?
Introductie
Wanneer doe je wat je moet doen? In een autocratische samenleving. Daar gaat dit boek over. Ik las het binnen een week uit. Spannend maar geen thriller. Spiegelend maar zonder opgeheven vinger. Spooky dat dit wel onze toekomst kan zijn. Sinister maar niet hopeloos? Steeds wilde ik weten wat het volgend hoofdstuk bracht. Ik las dit boek van 379 pagina's binnen een week uit, waarvan de voorlaatste 150 bladzijden op één vrije dag en de laatste 20 bladzijden de volgende ochtend. Top! Dank dat er schrijvers als Nelleke Noordervliet zijn (niet eerder las ik iets van haar). Hoe geef je een staande ovatie in een recensie?
Inhoud en stijl
Sophie staat centraal in het boek. Zij ontvlucht de stad en haar geschiedenis. We leren Sophie kennen en haar familie. We krijgen zicht op de machthebbers, het leven van de (vrijwillig-verplicht) gelukkigen en op het verzet. Het aantal personages is heerlijk overzichtelijk. We krijgen inkijk in hun karakters, soms ook karakterontwikkeling ... en ook weer niet. Het draait vooral om wat Sophie doet. Het verhaal ontvouwt zich langs de jaargetijden - de tijd die voortgaat - ook in een autocratie. De wendingen in het verhaal zag ik niet aankomen, fijn.
Wat betreft de stijl genoot ik van beeldende zinnen. Zoals "De wind likte mij als een blije hond. In de verte blafte een echte." Ook de praktisch filosofische onderlaag beviel mij, bijvoorbeeld met deze zin: "Socrates hielp me wel eens met het stellen van de juiste vragen. Is het beter onrecht te doen dan onrecht te ondergaan?" Er kwamen meerdere archaïsche woorden in het boek voor die ik wilde opzoeken, die ik niet kende, ook al is dat opzoeken voor de leesbaarheid sec niet nodig, de context hielp genoeg.
Waarom dit boek niet lezen
Dit boek wil je niet lezen als je verwacht dat een (toekomstige) autocratie zich vooral bedient van bewaking via camera's en 'BigTech'-surveillance. Technologie heeft weinig rol in dit verhaal. Daar verbaasde ik mij soms over. Maar het is ook niet nodig in dit boek.
Waarom dit boek wel lezen
Omdat het heerlijk leest, boeit, vragen oproept en gelegenheid biedt tot introspectie: Wat deed ik toen het nog kon? Wat vind ik van leven onder het 'Bewind van de gelukkigen'? Wat zou ik doen in zo'n situatie? Juist als je je zorgen maakt over de golf van autocratisering waar onze wereld zich in bevindt sinds begin jaren 90 van de vorige eeuw (google op Essaybundel - essay 3- bij de Staat van het Bestuur 2024); de erosie van de democratie van binnenuit die we meemaken.
Tot slot
Dit boek komt binnen. Het zet aan tot denken. Net als de film 'Wil' naar het boek van Jeroen Olyslaegers over twee politieagenten in WO2 die klem zitten tussen verzet en macht. Net als het 'Verboden boek' van Ewout Kieft over de periode 1918-1926. Wat maakt dat mensen meebewegen naar een Grote Omslag? Waar brengt dat ons? Wanneer doe je wat je moet doen? En wat is dat dan?
PS ik schreef deze recensie onafhankelijk, op basis van een uitnodiging van de uitgever om het boek vroeg te ontvangen en recenseren.
Wanneer doe je wat je moet doen? In een autocratische samenleving. Daar gaat dit boek over. Ik las het binnen een week uit. Spannend maar geen thriller. Spiegelend maar zonder opgeheven vinger. Spooky dat dit wel onze toekomst kan zijn. Sinister maar niet hopeloos? Steeds wilde ik weten wat het volgend hoofdstuk bracht. Ik las dit boek van 379 pagina's binnen een week uit, waarvan de voorlaatste 150 bladzijden op één vrije dag en de laatste 20 bladzijden de volgende ochtend. Top! Dank dat er schrijvers als Nelleke Noordervliet zijn (niet eerder las ik iets van haar). Hoe geef je een staande ovatie in een recensie?
Inhoud en stijl
Sophie staat centraal in het boek. Zij ontvlucht de stad en haar geschiedenis. We leren Sophie kennen en haar familie. We krijgen zicht op de machthebbers, het leven van de (vrijwillig-verplicht) gelukkigen en op het verzet. Het aantal personages is heerlijk overzichtelijk. We krijgen inkijk in hun karakters, soms ook karakterontwikkeling ... en ook weer niet. Het draait vooral om wat Sophie doet. Het verhaal ontvouwt zich langs de jaargetijden - de tijd die voortgaat - ook in een autocratie. De wendingen in het verhaal zag ik niet aankomen, fijn.
Wat betreft de stijl genoot ik van beeldende zinnen. Zoals "De wind likte mij als een blije hond. In de verte blafte een echte." Ook de praktisch filosofische onderlaag beviel mij, bijvoorbeeld met deze zin: "Socrates hielp me wel eens met het stellen van de juiste vragen. Is het beter onrecht te doen dan onrecht te ondergaan?" Er kwamen meerdere archaïsche woorden in het boek voor die ik wilde opzoeken, die ik niet kende, ook al is dat opzoeken voor de leesbaarheid sec niet nodig, de context hielp genoeg.
Waarom dit boek niet lezen
Dit boek wil je niet lezen als je verwacht dat een (toekomstige) autocratie zich vooral bedient van bewaking via camera's en 'BigTech'-surveillance. Technologie heeft weinig rol in dit verhaal. Daar verbaasde ik mij soms over. Maar het is ook niet nodig in dit boek.
Waarom dit boek wel lezen
Omdat het heerlijk leest, boeit, vragen oproept en gelegenheid biedt tot introspectie: Wat deed ik toen het nog kon? Wat vind ik van leven onder het 'Bewind van de gelukkigen'? Wat zou ik doen in zo'n situatie? Juist als je je zorgen maakt over de golf van autocratisering waar onze wereld zich in bevindt sinds begin jaren 90 van de vorige eeuw (google op Essaybundel - essay 3- bij de Staat van het Bestuur 2024); de erosie van de democratie van binnenuit die we meemaken.
Tot slot
Dit boek komt binnen. Het zet aan tot denken. Net als de film 'Wil' naar het boek van Jeroen Olyslaegers over twee politieagenten in WO2 die klem zitten tussen verzet en macht. Net als het 'Verboden boek' van Ewout Kieft over de periode 1918-1926. Wat maakt dat mensen meebewegen naar een Grote Omslag? Waar brengt dat ons? Wanneer doe je wat je moet doen? En wat is dat dan?
PS ik schreef deze recensie onafhankelijk, op basis van een uitnodiging van de uitgever om het boek vroeg te ontvangen en recenseren.
1
Reageer op deze recensie
