Prachtig

Dit is een boeiend, emotioneel boek dat twee tijdlijnen goed samenvoegt. Ik kon het nauwelijks wegleggen toen ik eenmaal begon met lezen. Wat gebeurt er met je als je erachter komt dat je dacht dat je iemand kende maar blijkt dat je maar heel weinig van deze persoon wist? Protagonist is Adèle ook wel Addie genoemd en we volgen haar door het hele boek heen terug in de tijd tot 1958 toen haar moeder een dagboek bijhield. Naarmate Addie meer en meer over haar moeder ontdekt ze, laat het boek echt zien hoe je een persoon nooit echt kunt kennen.
De auteur heeft zich goed verdiept in de situatie van de jaren ’50 van de vorige eeuw. In haar nawoord licht ze alles nog eens uitgebreid toe.
[…]“Ingeklemd tussen de oorlog enerzijds en de vrijgevochten jaren zestig anderzijds vormen de jaren vijftig een apart decennium. Veel mensen herinneren zich die tijd als knusse jaren van onschuld waarin kinderen buiten speelden tot hun moeders hen binnenriepen voor het avondeten” […]
[…]”Het burgerfatsoen achter de vitrages en de vooroorlogse opvattingen over hoe het hoorde, dreven vrouwen terug naar het aanrecht. Nadat ze in de oorlogsjaren een voet tussen de deur van de door mannen gedomineerde buitenwereld hadden gekregen, jaren waarin ze hun land draaiende hielden, betaald werk deden en proefden van de vrijheid, werden ze nu weer beperkt tot huis, haard en gezin” […]
Ik kan dit boek van harte aanbevelen!!!