Interessant maar blijft op de oppervlakte

Ik besloot ‘Mannen leggen me altijd alles uit’ te gaan lezen om geen enkele andere reden dan nieuwsgierigheid – het is één van die boeken die je gewoon vaak langs ziet komen en de titel wekte interesse bij me op. Ik ben geen uitgesproken feminist maar geloof natuurlijk wel in gelijke rechten voor iedereen, en hoopte in dit boek meer te leren én wat grappige verhalen te horen over pretentieuze mannen die dingen aan vrouwen probeerden uit te leggen (en daarbij falen).

Ik werd in het eerste hoofdstuk meteen (en ook gelijk voor het laatst) beloond voor die laatste wens. Solnit opent met een persoonlijke anekdote waarin ze op een rijkeluisfeestje een man over haar nieuwste boek verteld. De man praat door haar heen zonder echt naar haar geluisterd te hebben, en verteld over dit véél betere en belangrijkere boek dat dat jaar was uitgekomen over hetzelfde onderwerp. Raad eens? Hij had het over haar boek.

Een andere koers

Ik vond dit fantastisch en hoopte in dit boek meer van dit soort verhalen tegen te komen. Een soort ontmaskering van mannen die dénken dat ze niets verkeerd doen en geen seksist zijn, maar ondertussen constant neerbuigend en betweterig doen naar vrouwen toe. Helaas nam het boek na dit eerste hoofdstuk een volledig andere koers. De focus kwam volledig te liggen op verkrachting en moord en werd één grote opsomming van statistieken en nieuwsberichten.

De ziekte van onze cultuur

Niet geheel oninteressant, er stonden veel inzichten in die me aan het denken zetten. Zo legt ze bijvoorbeeld uit dat veel verkrachtingen als eenmalige, losstaande incidenten worden behandeld maar ze gezien moeten worden als een symptoom van de ziekte in onze cultuur. Het argument ‘we moeten meisjes niet uitleggen hoe ze verkrachtingen kunnen voorkomen, maar jongens vertellen dat ze niet moeten verkrachten’ is natuurlijk al vaak gehoord, maar wordt hier nog eens extra belicht met wat voorbeelden en verhalen. Maar heel veel verder dan dat leek Solnit niet te gaan.

Teleurstelling

Al met al was ik een beetje teleurgesteld. Hoewel ik dit boek zeker niet slecht vond, hoopte ik op meer diepgang. We weten allemaal dat mannen die verkrachten, moorden en mishandelen slecht zijn. We weten allemaal dat mannen die vrouwen hun vrijheid ontnemen niet zouden mogen bestaan. Waar we nu over moeten praten, zijn de kleinere dingen. Situaties die onschuldig lijken maar waarin vrouwen onbedoeld toch nog gekleineerd worden. Kleine opmerkingen die een vrouw toch weer tot zwijgen brengen. Acties die misschien niet slecht bedoeld zijn, maar grote gevolgen kunnen hebben.

Ik heb zeker wat geleerd van dit boek, maar het had van mij wat verder mogen gaan. Iets minder statistieken, iets meer van wat Solnit écht denkt.