Lezersrecensie
De brekerjongens
1912. Na het overlijden van haar ouders keert de 19-jarige Emma Malloy noodgedwongen terug naar haar geboorteplaats Coal River. Daar aangekomen wordt ze als een bediende behandeld door haar oom en tante en krijgt ze helemaal niets voor haar werk in de familiewinkel. Maar ze heeft het goed in vergelijking met de armoedige mijnwerkers die alleen tegen schandalig hoge prijzen voedsel, kleren en gereedschap kunnen kopen en de mensen met schulden die ze met lege handen terug naar huis moet sturen.
Maar het meest hartverscheurend om te zien zijn de brekerjongens die in het stadje leven; jonge kinderen die de hele dag kool uitzoeken aan een lopende band tussen gevaarlijke machines. Hun met roet besmeurde gezichten herinneren Emma aan haar broertje dat ze lang geleden verloor en er breekt iets in haar. Ze begint met het achterlaten van pakketten met voedsel bij de krotten en scheldt mijnwerkers hun schulden kwijt.
Met haar daden haalt ze zich de woede van de mijneigenaar en de politie op de hals, maar het leidt ook tot een verbond met een charismatische mijnwerker die aanbiedt haar te helpen de waarheid boven tafel te krijgen. De grens tussen wat legaal is en wat rechtvaardig vervaagt, en Emma riskeert alles om haar geweten te volgen.
Het hele verhaal wordt beleefd vanuit één personage, en dat is Emma, die zich staande moet houden in een klein mijnwerkersdorp. Het is een fictief dorp maar de geschiedenis over de mijnbouw in Amerika is naar waargebeurde feiten beschreven. Als lezer word je meegesleurd in het drama waar kleine kinderen worden uitgebuit. Het is goed en levendig geschreven.
Alsof je er zelf bij bent. Maar opnieuw is het wel een erg deprimerend verhaal. Toch wil je het wel graag uitlezen.
Maar het meest hartverscheurend om te zien zijn de brekerjongens die in het stadje leven; jonge kinderen die de hele dag kool uitzoeken aan een lopende band tussen gevaarlijke machines. Hun met roet besmeurde gezichten herinneren Emma aan haar broertje dat ze lang geleden verloor en er breekt iets in haar. Ze begint met het achterlaten van pakketten met voedsel bij de krotten en scheldt mijnwerkers hun schulden kwijt.
Met haar daden haalt ze zich de woede van de mijneigenaar en de politie op de hals, maar het leidt ook tot een verbond met een charismatische mijnwerker die aanbiedt haar te helpen de waarheid boven tafel te krijgen. De grens tussen wat legaal is en wat rechtvaardig vervaagt, en Emma riskeert alles om haar geweten te volgen.
Het hele verhaal wordt beleefd vanuit één personage, en dat is Emma, die zich staande moet houden in een klein mijnwerkersdorp. Het is een fictief dorp maar de geschiedenis over de mijnbouw in Amerika is naar waargebeurde feiten beschreven. Als lezer word je meegesleurd in het drama waar kleine kinderen worden uitgebuit. Het is goed en levendig geschreven.
Alsof je er zelf bij bent. Maar opnieuw is het wel een erg deprimerend verhaal. Toch wil je het wel graag uitlezen.
1
Reageer op deze recensie