De jongen die z'n ouders liet verdwijnen

Harrison vindt het moeilijk om om te gaan met oneerlijkheid. Hij kan dan enorm kwaad worden. In zijn gezin wordt dan code rood benoemt. Dan is Harrison op het punt om finaal theatraal te worden.

Ik vond het leuk om te lezen dat het gaat om onbegrip. Dat laat weer een andere kant van emoties zien dan gewoon weg maar boos zijn.

Wanneer Harrison bij zijn grootste pestkop op het feestje een zwart gat krijgt gaat het avontuur beginnen. Harrison heeft niet direct in de gaten dat de dingen in zijn zwarte gat verdwijnen. Maar wanneer hij doorkrijgt dat dit gebeurd gaat hij het gebruiken voor alles wat hij ‘stom’ vindt. Maar wanneer zijn ouders dan door het gat verdwijnen, blijkt hij ze toch wel te missen.

Hij gaat opzoek naar de geefster van zijn zwarte gat om samen erachter te komen hoe ze de dingen uit het zwarte gat kunnen halen. De illustraties die het boek sieren geven een leuke toevoeging.

Het blijkt achteraf simpel te zijn. Maar wat er gebeurd is zo waardevol. Harrison krijgt besef van wat hij voelt en doet. En dat maakt dat dit boek een wijze les is voor kinderen. Communicatie is toch wel het allerbelangrijkste.