Een verhaal dat je breekt en uiteindelijk weer heelt

Ik vond het stiekem echt heel erg spannend dat ik dit boek gratis kreeg toegestuurd in ruil voor een recensie. Natuurlijk had ook ik al erg veel over dit verhaal van Marieke Nijkamp gehoord, maar ik wist niet helemaal hoe het nou echt zou zijn. Tot mijn verbazing was het veel beter dan ik verwacht had.

Het is best moeilijk om een goede recensie over dit boek te schrijven. Niet zozeer omdat het boek goed of slecht is, maar omdat het zo'n heftig en diep onderwerp is. Daarom wil ik allereerst de schrijfster zeggen dat dit verhaal, dit hartverscheurende boek, een topwerk is en dat ik haar bewonder omdat ze dit zo goed, zo duidelijk en zo realistisch heeft weten te brengen. We moeten toegeven dat in tijden van nu dit onderwerp helaas té vaak op het nieuws te horen is.

Dit boek is één van de indrukwekkendste verhalen die ik ooit heb gelezen. Normaal ben ik niet zo'n fan van non-fictie, maar het leek alsof 54 minuten me in minder dan een volledige pagina in zijn greep wist te krijgen.

Je leest het boek vanuit vier perspectieven, wat een interessante kijk op de vreselijke gebeurtenis werpt. In het begin is het even wennen, omdat je iedereen uit elkaar moet leren houden, waardoor je jezelf wel even goed achter het boek moet zetten en jezelf moet opdragen om door te gaan.
En zeker doen! Al snel wordt er meer en meer duidelijk en leer je bij over de connecties die de personages hebben met de moordenaar, die helaas niet onbekend blijkt te zijn. Ook de onderwerpen die aan bod komen, zijn zeer realistisch en veel mensen zullen zich er ook gemakkelijk in kunnen vinden. Homoseksualiteit komt aan bod, evenals ruzies, slechte thuissituaties en aanranding. Het is een boek met veel actuele thema's en duidelijke boodschappen (die veel jongeren misschien nog kunnen helpen).

Omdat de personages zo'n realistische problemen hebben, en de schrijfstijl van Nijkamp zo duidelijk is - niet te moeilijk of overdreven, maar zeker ook niet te simpel - is het verrassend (en soms beangstigend) hoe makkelijk je je in het verhaal kan inleven. Ze schrijft vlot en gebruikt soms oppervlakkige taal, maar vermengt dat dan weer met prachtige beschrijvingen, mooie spreekwoorden of beeldspraak en pakkende zinnen.

Eerlijk gezegd kan ik maar weinig negatief over dit verhaal vertellen en moet ik bekennen dat dit één van de beste boeken is die ik heb gelezen. Het voelde aan als een film, haast alsof ik vanop een afstandje meekeek en deze gruwelijke gebeurtenis machteloos moest ondergaan. Ik kon niets doen, maar ik was er wel.

Met dit prachtige en hartverscheurende boek heeft Marieke Nijkamp inderdaad een overweldigend en ijskoud pronkstuk neergezet, maar zorgt ze er tegelijk voor dat ze ons wakker schudt voor de - soms - crue en harde werkelijkheid. Een verhaal dat je breekt en uiteindelijk weer heelt, zo noem ik het. Ik heb wel een traantje moeten wegpinken, en ik denk niet dat ik de enige zal zijn.

Ik dank Agora voor dit recensie-exemplaar.