Een interessante kijk op Snow

De Ballade van Slangen en Zangvogels vertelt het verhaal van Coriolanus Snow. Het verhaal speelt zich 10 jaar na de oorlog af waarbij Coriolanus Snow zijn ouders heeft verloren. Hij woont samen met zijn nicht en grootmoeder in een duur appartement in een dure wijk, maar in werkelijkheid kunnen ze amper het hoofd boven water houden. Hij wil koste wat het koste zichzelf bewijzen om een beurs te bemachtigen om naar de universiteit te gaat. Dat is zijn enige mogelijkheid om geld in het laatje te brengen, maar ook zijn sociale status te verhogen. Voor het eerst worden mentoren toegewezen aan de tributen: Coriolanus krijgt de muzikale Lucy Gray uit het twaalfde district toegewezen en met haar maakt hij een grote kans om de felbegeerde beurs te bemachtigen. Maar alleen als zij de Hongerspelen overleeft…

Om het verhaal te lezen vanuit het perspectief van Snow is op de een of andere manier intrigerend, maar aan de andere kant ook afschuwelijk. Zijn gedachtengang over het gebruik van geweld en onderdrukking is fascinerend omwille van het feit hoe hij het allemaal goed wil praten. Psychologisch was het dus heel interessant om het verhaal van zijn standpunt te lezen.

Lucy Gray is een personage dat helemaal uit het verhaal sprong. Haar sprankelende en kleurrijke persoonlijkheid en haar liefde voor muziek zorgden ervoor dat ze enorm opviel tijdens het verhaal en wat positiviteit in het verhaal bracht.

Wat betreft tempo van het verhaal schommelde het maar wat, met vlotte scènes, afgewisseld met langdradige scènes. Maar op het einde ging het opeens in een sneltempo waardoor het wat afgeraffeld leek. Ik wou dat er wat meer was stilgestaan bij het einde omdat dat toch best cruciaal is voor het verhaal én de toekomst van Coriolanus en Panem.

De Ballade van Slangen en Zangvogels heeft mij weten te verrassen. Net zoals de trilogie is het een boek met een ontzettend diepe betekenis over de aard van mensen. Het is echt een verhaal dat onder je huid gaat zitten als je erover nadenkt hoe wreed mensen kunnen zijn. Collins heeft de ingewikkelde Coriolanus knap weten neer te zetten. Het is een boek dat stof tot nadenken geeft.