je eigen pad leren en durven volgen

....maar dat wist ik eigenlijk allang

Als je dit ziet liggen, wil je het inkijken. Ziet er spannend eng uit, maar toch....even openen.
Ik schiet spontaan in de lach bij het lezen van de biebannotatie: prentenboek met vrij donkere illustraties. Ja, hè hè daar gaat het toch over denk je dan. De illustrator Esther Malaparte is er prima in geslaagd om de sfeer te vangen en de emotie weer te geven.

Vervolgens als het doorgebladerd is, de tekst gelezen, - 'het kippenvel dat kriebelt' - overvalt mij een herinnering, een ouder die je werkelijk zo kan ondersteunen in je angst, vertrouwen geven in je moed, je durven zodat je sterker wordt en je zelfvertrouwen groeit.

Het meisje Lana uit dit boek met 'vrij donkere' illustraties maar o zo passend, wordt niet als het stoerste meisje gezien door haar klasgenoten Jasmijn en Saar. Lana is een lezer, een spannend boek onder de dekens is anders dan iets werkelijk in het donker zien. Vooral als zij bij een spookhuis staat, kermistijd, en ineens ook nog de twee dametjes uit de klas verschijnen. Ze is toch wel bang. Lang verhaal kort: ze gaan naar binnen en wie denk je dat de leider van het groepje is als ze de herkenbare attributen tegenkomen?
Juist, degene die eerst bang was, maar door gebruik van fantasie, verhaal en nuchter bezien, kun je je eigen pad leren volgen.

Mogelijk ziet een volgende lezer er een andere boodschap in, pakt een andere betekenis eruit, maar ik hoop dat als een kind iets eng vindt, door dit verhaal probeert iets anders te zien door zijn of haar fantasie te gebruiken. Wel zou ik dit niet alleen een prentenboek voor kleuters noemen, voor kinderen in groep 3, 4, 5 is dit ook prima te gebruiken, misschien nog wel meer. Zij zien weer al meer en anders.

Vaak laat ik een prentenboek een tijdje 'sudderen' om het nog beter te interpreteren, de tekst goed na te lezen, maar zo kort voor de tijd waarin kinderen - hoop ik! - ook boeken krijgen, wil ik deze nu delen. Het mag terug naar de bieb zodat veel kinderen dit kunnen lenen