een kunst, observeren en verwoorden

'Twee handenvol tijd, die ons onherroepelijk door de vingers glipt.'

Een boekje formaat binnenzak.
Bespiegelingen, gedachtenspinsels, herinneringen - benoem ze zo je wilt -, die lezen als kleinoden met een glimlach van herkenning of een vlaag van kwetsbaarheid. Dit boekje bevat korte liefdevolle verhalen m.b.t. zijn twee dochters i.p.v. reizen:
'Hoe kun je ongelukkig zijn als je de wereld opnieuw ziet beginnen'

Eén stukje gaat over het naar school brengen van zijn dochters per boot: 'Voordat ik ze aan hun leraren en hun lesboeken heb overdraag, hebben ze gedanst, gezongen en hun verhalen verteld. Wanneer verliezen we deze vreugde? En hoe kan het dat sommigen deze vreugde weten te bewaren, terwijl ze bij de meesten zonder een spoor achter te laten verdwijnt?'

Over garpen, ontdekken van poëzie, titels van boekenruggen, vlierbloesem, wording ervaren, lezen, evenwicht in het bestaan, overal de aanwezigheid van de mens, Grimm, Steinbeck en andere schrijvers en of pa zich weet te gedragen in gezelschap.

Het buiten de groep vallen maar je uiterste best moeten doen om er toch bij te horen, doet zeer. Zovelen hebben hiermee te maken. 'zonder de groep is hij een zwevende punt in de duisternis.'

Samen kerstavond vieren: 'De familie druppelt binnen. De meesten van ons kennen elkaar al meer dan veertig jaar, de verhoudingen zijn mettertijd vastgelegd, verstard, maar onder invloed van kleine kinderen lijken de dingen soms weer vloeibaar te worden. Kinderen geven ons een ander, vriendelijker gezicht.'

Dat Wieringa een sterk observeerder is, laat 'Totdat het voorbij is' ook nu weer zien.