Een warm boek, maar net te weinig diepgang

Als dochter van een wereldberoemde zeebioloog staat Mia altijd in haar vaders schaduw. Nu hoopt ze als verzorger bij de zeehondenopvang haar eigen pad te vinden. Maar wanneer de livestream van het centrum plotseling viral gaat, staat ze ineens volop in de spotlights. Terwijl duizenden kijkers betoverd raken door de kleine zeehond Kiko, worstelt Mia met de toenemende druk en onverwachte ontmoetingen.

Na het boek over walvissen die ik recent heb gelezen, had ik zin in nog een verhaal met dieren in de hoofdrol. Mijn keuze viel daarom op Alle ogen op Mia, dat zich afspeelt in een Nederlandse zeehondenopvang. Dit leek me echt een fijn boek!

En dat was het in zekere zin ook: het verhaal voelt warm en knus. De zeehonden veroveren al snel je hart en ook personages als mevrouw Visser (en haar stroopwafels!) geven het verhaal iets gezelligs.

Toch bleef het voor mij iets te luchtig. Er zit weinig spanning of een duidelijke verhaallijn in; je volgt vooral Mia’s dagelijkse bezigheden. Daardoor miste ik diepgang, zowel in het plot als in de romance, die erg oppervlakkig bleef. Ook had ik gehoopt op een iets volwassener setting.

Wat ik wel erg sterk vond, waren de schrijfstijl en setting. Ik waande me echt tussen de personages in de opvang en kon de sfeer goed voor me zien.

Kortom: een lieve, luchtige feelgood die zeker warmte en gezelligheid brengt, maar verwacht geen groot plot of diepgaande romance.