Een mindfulle reis door Geulwoll

‘De brievenwinkel van Seoul’ is het debuutroman van de Zuid-Koreaanse schrijfster Baek Seungyeon. Het verhaal is niet enkel door de bestaande winkel geïnspireerd, maar bevat ook geanonimiseerde brieven die verstuurd zijn via de penvriendenservice. Het boek is vertaald door Teun Meeuwsen.

Dit boek gaat over de 27-jarige Hyoyeong die in de brievenwinkel Geulwoll werkt. Doordat haar zus plots verdwenen is, moest Hyoyeong haar droom om regisseur te worden opgeven. Door haar opleiding kent ze Seonho en ze besluit om contact met hem op te nemen. Hij is de eigenaar van Geulwoll en vraagt haar om daar te komen werken. Wat mij aansprak in hun vriendschap is dat ze net Yin en Yang zijn. De één is erg uitgesproken en stapt op mensen af terwijl de ander al observerend luistert en de mensen naar zich toe laat komen. Ze leren elkaar langzaamaan steeds beter kennen en het is mooi om te zien hoe hun vriendschap groeit.

Je vangt een glimp op van een alledaagse Zuid-Koreaanse familie; waarbij beetje bij beetje de familiedynamiek duidelijk wordt. In het begin merk je dat Hyoyeong vooral moeite heeft met het ontwaren van haar gedachten achter haar emoties. Door de penvriendenservice leert ze de klanten stuk voor stuk kennen. Omdat dit verhaal vanuit een derde persoon -als een soort observant- waargenomen wordt, leven de gedachten en gevoelens van de verschillende personages in een passage naast elkaar. Dit maakt het soms moeilijk om in het dialoog te volgen wie wat precies zegt.

Het verhaal beslaat ongeveer een jaar tijd en beschrijft alle zintuiglijke waarnemingen erg gedetailleerd. Hierdoor waan je je echt in Geulwoll; omhuld door de perzikkleurige muren en de geur van het bos. Het is een langzaam verhaal dat geen grote plottwists of drama bevat. Het kabbelt langzaam, maar heeft hier en daar wel wat tijdsprongen en terugblikken.

Het is een lofzang voor de brief die zowel rust als reflectie met zich meebrengt. Alles wat met brieven te maken heeft, wordt zorgvuldig beschreven.

Het kan zijn dat er bepaalde betekenissen of intenties verloren zijn gegaan in de vertaling, maar in veel gevallen is de woordkeuze ouderwets of wat vreemd om te lezen. Zoals ‘rücksichtlos’, ‘vrijaf’ nemen of ‘ik hoop dat u gezond van lijf en leden bent’. Er is veel formeel taalgebruik dat mij doet denken aan hoe mijn grootouders zouden praten als zij nog leefden. Ik vermoed dat dit ook samenhangt met de verschillen in de Nederlandse en Zuid-Koreaanse cultuur. Er zijn ook veel zinnen die heel erg willekeurig klinken in de context, wat misschien beter te begrijpen is als je bekend bent met de high-context cultures. Zoals:


‘Heb je een slee?’
’Mijn buren wel, maar het sneeuwt nu toch niet?’
’Nee, een auto!’

Of ineens de zin: ‘Is hij het lijdend voorwerp?’

Het boek bevat helaas veel taalfouten en zinsconstructies die gewoon niet echt lekker lezen zoals ‘Vanwege de baby is hij eerder weggegaan’. Er staan vaak of dubbele (lid)woorden in de zinnen of er ontbreken juist woorden. Ook lijken er inhoudelijke inconsistenties te zijn, zoals de tijdsaanduidingen of details rondom de brieven.

Hoewel de warme toon de boventoon hoort te voeren, leest het erg stroef als je een nauwlettende lezer bent. Hoewel er verschillende personages zijn die een intieme band krijgen met hun penvriend, is het moeilijk om echt met de personages mee te leven, omdat het vanuit een derde persoon verteld wordt. Het is alsof je vanaf een afstandje toekijkt hoe alles zich ontvouwt. Er is een soort afstand tussen de lezer en personages.