Zwak en toch van belang

Wat zou iemand bezielen om een boek dat 250 jaar geleden verscheen, van de hand van een schrijver die niet meer gelezen wordt, opnieuw te vertalen? Geen idee, maar ik ben blij dat Peter Bergsma het in 2001 deed. De Burcht van Otranto is zwak van verhaal én schrijfstijl - vooral de theatrale dialogen zijn buitengewoon gedateerd en vermoeiend -, maar het is literair-historisch heel interessant, omdat het werd geschreven in een tijd (1764) dat literatuur op basis van fictie iets nieuws was. Eigenlijk zijn alle romanschrijvers schatplichtig aan Walpole, zeker hen die zich toeleggen op bovennatuurlijke fantasie, romantisch gekrakeel en andere griezelige zaken. Prima te doen als tussendoortje voor de liefhebbers van klassiek werk. Zeker gezien het informatieve nawoord van Ivo Gay.