Hij stond erbij en hij keek ernaar

Nog niet zo heel lang geleden werd Nederland opgeschrikt door afschuwelijke onthullingen van mannen van inmiddels gevorderde leeftijd over misbruik in hun jeugd door gezagsdragers in de katholieke kerk. Een onderzoek volgde, de zaken waren verjaard, de daders niet meer onder ons en de doofpot deed de rest. Jeroen Brouwers zorgt ervoor dat die doofpot zich weer opent. Zeer gedetailleerd neemt hij de lezers mee in de verborgen wereld van een Limburgs jongenspensionaat in het begin van de jaren vijftig. De verteller is broeder Bonaventura, leraar Duits die gaat werken in genoemd pensionaat. Geleidelijk wordt hij opgenomen in de kloostercultuur en kan hij er niet meer weg. Althans dat denkt hij. Broeder Bonaventura is een angstige, in zich zelf gekeerde man. Zijn ruggengraat is niet het sterkste deel van zijn lichaam. Hij is getuige van de smerigste wandaden die door zijn 'collega's' en meerderen uitgevoerd werden. Ondanks het feit dat hij de sympathie wint van de jongens in het internaat, is hij niet in staat om een vuist te maken tegen het regime van de enge machtswellustelingen achter de deuren van het klooster. Hij stond erbij en hij keek ernaar en hij deed niets. In zijn gedachten die in het boek prachtig opgetekend worden is hij een stuk heldhaftiger. Jeroen Brouwers heeft een prachtig boek geschreven over een vies en vuig onderwerp. Met de details die hij geeft, zorgt hij voor een onuitwisbaar beeld bij het algemene begrip 'misbruik', Het kan niet teruggedraaid worden, maar mag ook niet vergeten worden.