Spooklift?

Alan Parker schrikt zich een hoedje, als de buurvrouw van zijn moeder hem verteld, dat zijn moeder in het ziekenhuis ligt. Hij besluit direct naar haar toe te gaan, al is de afstand 160km. Hij moet wel liften, want zijn eigen auto heeft de geest gegeven. De eerste lift die hij krijgt is va een oude, vieze man met enge praatjes. Het stikt erg in de auto en de manieren van die viezerik zijn ook niet wat het zijn moet. Dus dan maar opnieuw liften, na eerst een stuk gelopen te hebben en op een begraafplaats uitgekomen te zijn. Door omstandigheden, die ik niet uit de doeken zal doen, krijgt hij dan z.g. weer een lift van een bij elkaar genaaide jonge man, die Alan een keuze laat doen. Dit kan natuurlijk allemaal niet echt. Hij wordt dan ook weer op de begraafplaats wakker en heeft alles waarschijnlijk gedroomd. Maar dan komen er langzamerhand dingen te voorschijn die helemaal niet kunnen. Hij komt met een nieuwe lift bij zijn moeder terecht en heeft hevige gewetensnood door de keuze, die hij in zijn droom heeft gemaakt. Een en ander wordt wel op de speciale Steven King manier verteld. En dat is dan ook het bijzondere aan het verhaal. Verder kan je bij alles hevige bedenkingen hebben en je afvragen, waarom dit nou één van de beste boeken(jes) van hem is.