Poëtische vertelling voor taalfanaten

Het eerste deel van deze reeks van Mara Li eindigde erg spannend. Het is dan ook leuk dat De roep van Avalon direct begint waar het vorige verhaal geëindigd is. Nimue en haar broer Arthur zijn gevangen genomen en het verhaal begint onmiddellijk bij Nimue die ontwaakt in haar cel. Broer en zus zijn nog steeds op zoek naar hun moeder Rona. De legendes van de Selkis, Avalon en Koning Richard raken steeds meer verwikkeld met de zoektocht naar Rona en bezorgen Nimue en Arthur enerzijds twijfels en anderzijds nieuwe vragen. Daarnaast komen ze voor een aantal verrassingen te staan waardoor ze drastische beslissingen moeten nemen. Zullen Nimue en Arthur de juiste keuzes maken? Het is het beste wanneer je deel twee niet te lang na het eerste boek leest, aangezien er in De roep van Avalon niet echt wordt teruggekoppeld naar het vorige verhaal en je het verhaal De stem van de zee dus wel in het achterhoofd hoofd moet hebben.

Net zoals in het eerste deel van de reeks ‘Eiland in de mist’ hanteert Mara Li ook in De roep van Avalon een zeer poëtische manier van schrijven. De volgende zin is daar een mooi voorbeeld van: ‘Vingers die bijna even ruw voelen als zijn stoppels, maar teder over mijn kaaklijn glijden, alsof hij een blinde is die een beeldhouwwerk bevoelt’. Lezers die fan waren van de manier waarop Mara Li met woorden speelt in het eerste deel zullen ook in dit tweede deel tevreden gesteld worden. Door deze manier van schrijven neemt de auteur de lezer echt mee in het verhaal en komen de gevoelens die de personages ervaren beter naar voor omdat ze door de auteur uitvoerig beschreven worden. Een nadeel aan haar manier van schrijven is dat sommige stukken wel wat langdradig zijn doordat er soms heel uitgebreid wordt verteld. Maar op zich vormt dit in het verhaal geen storend element.

In dit boek komen ook een aantal nieuwe personages naar voren, waaronder Wolf en de verpleegster Sini, die we door de ogen van Nimue en Arthur leren kennen. Zij zullen elk op hun manier een rol spelen in de zoektocht naar hun moeder en op die manier wel een meerwaarde vormen voor het verdere verloop van het verhaal. Ook leren we in De roep van Avalon Nimue nog beter kennen dan in het eerste verhaal, mede door de schuingedrukte stukken tekst die dromen zijn van Nimue.

Ook dit verhaal eindigt met een soort van cliffhanger, dus lezers die fan zijn van de reeks zullen vast en zeker ook uitkijken naar het derde deel. Taalfanaten van alle leeftijden zullen deze reeks extra kunnen waarderen door de poëtische schrijfstijl van Mara Li, het is een boek dat vlot leest en best een aanrader is voor jong en oud.