Traag, poëtisch en toch spannend

De stem van de zee van Mara Li, vormt het eerste deel van de trilogie genaamd ‘Eiland in de Mist’. De schrijfster laat ons in dit mooie verhaal kennis maken met Nimue en haar broer Arthur. Nimue is een heel gewoon meisje uit een vissersdorp dat samen met haar oma en haar kleine broertje een normaal leven leidt. In het dorpje doen zich echter geregeld zware stormen voor, waardoor het leven niet altijd even gemakkelijk is voor deze jonge kinderen en hun oma. Bovendien moeten zij zich zien te redden zonder ouders. Hun vader kwam namelijk om tijdens een tocht op zee en hun moeder verliet hen vele jaren geleden. Hun moeder kennen ze eigenlijk enkel uit verhalen, tot Nimue een soort dagboek van haar vindt en ze besluit om samen met Arthur op zoek te gaan naar hun moeder.  

Het wordt een erg spannende reis waarin ze te maken krijgen met veel ziekte en een in mist gehulde gedaante die hen achtervolgt. Waarom dit het geval is en hoe het allemaal verder loopt, zal je zelf moeten ontdekken wanneer je het boek leest.

Een groot deel van het verhaal bestaat uit brieven van de moeder van Nimue aan haar dochter. Deze brieven zijn enerzijds mooi om te lezen en het is fijn om haar moeder in het verhaal op die manier samen met Nimue beetje bij beetje beter te leren kennen. Aan de andere kant zijn deze stukken soms wat langdradig, kortere fragmenten waren beter geweest om het verhaal vlotter te laten lezen. De hoeveelheid van het verhaal gespendeerd aan de brieven is in verhouding wat teveel.  

Mara Li hanteert een aparte, eerder poëtische schrijfstijl. Zinnen als ‘Het zijn niet de woorden van de hymne die in mijn hoofd rondtollen, zoals de wind om het kerkdak’ creëren een unieke sfeer. Het geeft de lezer het gevoel deel uit te maken van het bestaan in het vissersdorp. Binnen het verhaal dat ze hier naar voren brengt is deze stijl wel passend, het geeft een extra bijzonder gevoel tijdens het lezen. Het boek speelt zich wel zeer sterk af binnen eenzelfde thema: namelijk het leven van een vissersdochter en alles wat daarbij komt kijken. Ondanks het avonturengehalte verder in het boek blijft dit toch een belangrijk gegeven.

Mara Li weet alles wel zeer goed te omschrijven, wat dan weer een positief punt is. Wanneer er geuren aanwezig zijn of de personages in contact komen met bepaalde zaken, neemt de auteur altijd de tijd om duidelijk te vertellen hoe die geur ruikt of wat de personages zien. Het is dan alsof je er echt bij bent.

Het verhaal komt traag op gang en leest niet altijd even vlot, maar er komen zeker ook spannende stukken in voor wanneer Nimue en Arthur samen op avontuur gaan. Op het eerste zicht lijkt Nimue een gewoon zorgzaam meisje, met alledaagse zorgen van een meisje uit een vissersdorp. Naarmate het verhaal vordert blijkt ze ook heel moedig te zijn en ontwikkelt ze zich tot een jonge vrouw. Het is zeker fijn om die ontwikkeling te kunnen volgen.  

Ondanks de soms langdradige stukken, is het wel een mooi verhaal waarin je verder naar het einde toe helemaal opgezogen raakt. De lezer zal alvast benieuwd zijn naar het tweede deel.