Lezersrecensie
Een thriller van ongezien formaat
“Hoor geen kwaad”, ”Zie geen kwaad”, “Spreek geen kwaad” de uitspraken van de drie wijze aapjes uit Japan vormen de basis van deze ijzingwekkende thriller. Ze zijn niet alleen een mooie levensles, maar ook de wijze waarop de moordenaar in dit boek te werk gaat. Door de oren, de ogen en de tong van zijn slachtoffers te verwijderen kunnen zij niet meer slecht doen en laat dat nu net zijn wat de moordenaar wil.
Het boek “Horen, zien, zwijgen”, een vertaling van “The Fourth Monkey”, geschreven door Jonathan Dillen Barker, Amerikaanse bestseller in thrillers met elementen van misdaad, horror, geweld… is een ongewone detective thriller waarbij in het begin van het verhaal de moordenaar van het vierde aapje, of kortweg Aap, een verwijzing naar zijn modus operandi, dood wordt teruggevonden. Sam Porter, de detective die al jaren opzoek is naar Aap blijft er rustig bij wanneer hij ontdekt dat sommige elementen toch niet kloppen.
Elk hoofdstuk wordt vanuit het standpunt van een bepaald personage verteld, je hebt Sam Porter, het hoofdpersonage, de verschillende rechercheurs, het recentste slachtoffer van Aap en het dagboek, een dagboek geschreven door de moordenaar waarin hij zijn jeugd vrijgeeft. Alle verhaallijnen zijn geschreven vanuit een hij/zij-standpunt behalve het dagboek, deze is in het ik-personage geschreven. Je leeft mee met de personages en terwijl je dat doet, probeer je verschillende elementen uit de verschillende verhaallijnen met elkaar te linken, waardoor de puzzel mooi in elkaar valt.
Het verhaal speelt zich af op 3 dagen, met uitzondering van de epiloog en het dagboek, waarin de rechercheurs opzoek zijn naar het recentste slachtoffer van Aap, die opgesloten zit zonder water en dus hoogstens 4 dagen kan overleven. Je zit op het puntje van je stoel genageld als je de dagen ziet voorbij tikken, wetende dat de ontvoerde niet lang meer te leven heeft.
Door het feit dat de moordenaar bij het begin van het verhaal al wordt getroffen door een verkeersongeluk, denk je dat er geen spanning meer in het verhaal kan zitten. Niets is minder waar, door de verschillende objecten die hij mee had, wordt de zoektocht naar Aap zijn laatste slachtoffer geopend. Bij deze opgave blijken allerlei dingen niet te kloppen en gaat de vraag rond of het verkeerslachtoffer wel degelijk de moordenaar is. We worden in het begin overladen door verschillende weetjes die op dat moment geen steek houden, maar naarmate het verhaal vordert, blijken deze onbenulligheden van pas te komen en worden ze gebruikt om het verhaal tot een spannend einde te leiden, met op het einde misschien wel de grootste plottwist die je in een verhaal kan bedenken.
De thriller is een ongelofelijke combinatie van zowel een krachtige verhaal lijn, als interessante personages. Samen met de afwisselende verhaallijnen wordt er hier wel een van de beste boeken neergezet die ik ooit zal lezen. Als er ooit een vervolg komt, lees ik deze onmiddellijk.
Het boek “Horen, zien, zwijgen”, een vertaling van “The Fourth Monkey”, geschreven door Jonathan Dillen Barker, Amerikaanse bestseller in thrillers met elementen van misdaad, horror, geweld… is een ongewone detective thriller waarbij in het begin van het verhaal de moordenaar van het vierde aapje, of kortweg Aap, een verwijzing naar zijn modus operandi, dood wordt teruggevonden. Sam Porter, de detective die al jaren opzoek is naar Aap blijft er rustig bij wanneer hij ontdekt dat sommige elementen toch niet kloppen.
Elk hoofdstuk wordt vanuit het standpunt van een bepaald personage verteld, je hebt Sam Porter, het hoofdpersonage, de verschillende rechercheurs, het recentste slachtoffer van Aap en het dagboek, een dagboek geschreven door de moordenaar waarin hij zijn jeugd vrijgeeft. Alle verhaallijnen zijn geschreven vanuit een hij/zij-standpunt behalve het dagboek, deze is in het ik-personage geschreven. Je leeft mee met de personages en terwijl je dat doet, probeer je verschillende elementen uit de verschillende verhaallijnen met elkaar te linken, waardoor de puzzel mooi in elkaar valt.
Het verhaal speelt zich af op 3 dagen, met uitzondering van de epiloog en het dagboek, waarin de rechercheurs opzoek zijn naar het recentste slachtoffer van Aap, die opgesloten zit zonder water en dus hoogstens 4 dagen kan overleven. Je zit op het puntje van je stoel genageld als je de dagen ziet voorbij tikken, wetende dat de ontvoerde niet lang meer te leven heeft.
Door het feit dat de moordenaar bij het begin van het verhaal al wordt getroffen door een verkeersongeluk, denk je dat er geen spanning meer in het verhaal kan zitten. Niets is minder waar, door de verschillende objecten die hij mee had, wordt de zoektocht naar Aap zijn laatste slachtoffer geopend. Bij deze opgave blijken allerlei dingen niet te kloppen en gaat de vraag rond of het verkeerslachtoffer wel degelijk de moordenaar is. We worden in het begin overladen door verschillende weetjes die op dat moment geen steek houden, maar naarmate het verhaal vordert, blijken deze onbenulligheden van pas te komen en worden ze gebruikt om het verhaal tot een spannend einde te leiden, met op het einde misschien wel de grootste plottwist die je in een verhaal kan bedenken.
De thriller is een ongelofelijke combinatie van zowel een krachtige verhaal lijn, als interessante personages. Samen met de afwisselende verhaallijnen wordt er hier wel een van de beste boeken neergezet die ik ooit zal lezen. Als er ooit een vervolg komt, lees ik deze onmiddellijk.
1
Reageer op deze recensie