Gebeurtenissen die traag dichterbij komen

‘De verliefden’ is mijn tweede roman van Javier Marías die ik heb gelezen. Eerder las ik van hem ‘Zo begint het slechte’ en ik herkende bij ‘De verliefden’ de schrijfstijl die mij destijds was opgevallen.

Maria is de hoofdpersoon van de roman ‘De verliefden’ en het verhaal speelt zich af in Madrid. In een café in het centrum van de stad ontbijt zij elke dag voordat zij naar haar werk gaat, waarbij ze vaak een man en zijn vrouw observeert die daar ook ontbijten. In de ogen van Maria is het een perfect stel. Op de dagen dat Maria ontbijt en het stel, wegens hun afwezigheid, niet kan observeren lijkt zij minder energie te hebben en met minder plezier aan de dag te beginnen. Toch breekt er een moment aan dat Maria het stel langere tijd niet meer ziet. Vanaf de eerste bladzijde van het verhaal is het duidelijk dat Miguel Desvern wordt neergestoken. Maria leest dit bericht pas een tijd later in de krant. Maria sluit vervolgens vriendschap met Luisa, de vrouw van Miguel en ontmoet via haar ook de vriend van het stel, Javier.

“Je hoeft maar een blik te werpen op de kamer van degene die is verdwenen om te beseffen hoeveel er onderbroken is of in het niets is blijven hangen, hoeveel er in één ogenblik nutteloos en doelloos is geworden: ja, de roman waaraan te zien is dat er geen pagina’s meer bij zullen komen, maar ook de medicijnen die opeens meer dan wat ook overbodig zijn en snel zullen moeten worden weggegooid, of zijn speciale hoofdkussen en matras waarop zijn hoofd en zijn lichaam niet meer zullen rusten; het glas water waaruit hij geen slok meer zal drinken, en het verboden pakje sigaretten waarin er nog maar drie zaten, en de bonbons die men voor hem had gekocht en die niemand meer zal durven opeten, alsof dat diefstal zou lijken of heiligschennis zou zijn........en de afdruk van haar vingers zal nog te zien zijn in het potje van de nachtcrème die ze ’s avonds opdeed......” (citaat)

Kenmerkend voor het verhaal en Marías’ schrijfstijl is dat er niet veel actie plaats vindt, maar dat het verhaal voor het grootste deel bestaat uit gedachten, overpeinzingen, conversaties en reflecties. Marías maakt hierbij gebruik van lange zinnen. Bovendien laat hij de lezer wachten. De lezer wacht op de gebeurtenis die traag steeds iets dichterbij komt, maar leest ondertussen nieuwe filosofische mijmeringen over verlies, rouw, vergeten, troost, verlangen, verraad, geheimen en liefde.
Marías lezen is vooral genieten van de schrijfstijl. Dikke vier sterren.

“Je hoeft maar te weten dat iemand niet wil dat je luistert of je doet al het mogelijke om het te horen, zonder te beseffen dat dingen soms voor ons verzwegen worden voor ons bestwil, om ons niet teleur te stellen of om ons er niet bij te betrekken, om te zorgen dat het leven ons niet zo slecht lijkt als het gewoonlijk is.” (citaat)