Ik kijk uit naar deel 2

‘Vrije val’- Randi Fuglehaug


Op de eerste dag van het Extreme Sports-festival, het grootste jaarlijkse evenement in het Noorse Voss, maken vier jonge skydive-vrouwen een formatiesprong. De parachute van Veslemoy Liland gaat echter niet open. Ze overleeft de sprong niet. De politie concludeert dat het niet om een ongeluk gaat. 

Agnes Tveit, de plaatselijke journalist, kan wel een goed verhaal gebruiken en gaat op onderzoek uit. De oplossing blijkt dichter bij haar te liggen dan ze aanvankelijk denkt.


Als je de flaptekst gelezen hebt, weet je gelijk al wie de dag niet gaat overleven. Dat maakt het eerste hoofdstuk dan ook bijzonder. Hierin stap je als lezer in het hoofd van Veslemoy en maak je haar laatste momenten mee. Vanaf het moment dat ze het kleine vliegtuig instapt tot het moment dat de parachute zou moeten uitklappen. Dit geeft een extra dimensie aan het verhaal en het roept meteen wat vragen op. Ik hoopte dat hiermee gelijk de toon voor de rest van het boek was gezet, maar dat viel me een beetje tegen. In de hoofdstukken daarna werd er vooral veel ingegaan op het persoonlijke leven van Agnes Tveit en kreeg ik voor mijn gevoel iets te veel informatie. Ik had ook gehoopt dat de impact die de val op de toeschouwers had wat breder was uitgemeten. Het was vrij vlak en niet zo heftig. 

Een echte billenknijper was de rest van het boek ook niet. Ik heb echter de spanning niet altijd gemist. Het is een ander soort thriller dan dat ik normaal lees, maar zeker niet onprettig. 


In het begin deed het me heel erg denken aan De jacht van Will Dean, waarin ook een journaliste de hoofdrol heeft, en de Helen Grace-serie van M.J. Arligde, waarin de spanning ook langzaam wordt opgebouwd. Een goede eerste indruk, want beide schrijvers lees ik graag. 

Vanaf het begin is het ook een echte whodunit. Al snel blijkt dat het niet om een ongeluk gaat en alle mogelijke daders komen voorbij, worden besproken of worden geïnterviewd door Agnes. 

Wel miste ik een bepaalde duisternis of een soort ‘gevaar’ wat op de loer ligt. Agnes wordt bijvoorbeeld wel tegengewerkt, maar uiteindelijk heeft diegene niets te maken met het hele voorval. Het zou iets spannender en interessanter geweest zijn als de dader het Agnes moeilijk zou maken. 


De schrijfstijl is heel prettig en vlot. De korte hoofdstukken zorgen voor een hoog leestempo waardoor het lastig is om het even aan de kant te leggen (‘ah, nog één hoofdstuk dan…’). Doordat het boek is opgedeeld in acht dagen is het ook heel overzichtelijk en weet je als lezer precies wanneer iets zich afspeelt. En het zijn maar acht dagen, dus er zit sowieso al tempo is het verhaal zelf. 


Het einde is heel verrassend. Ik heb de hele tijd niets doorgehad, Fuglehaug heeft het lang en goed verborgen weten te houden. Toch had ik gehoopt dat de ontknoping iets spectaculairder was, maar dat had niet bij de rest van het boek gepast. Zoals ik al schreef is het nou eenmaal een ander soort thriller dan dat ik gewend ben. De manier waarop nu de dader bekend wordt gemaakt, past gewoon heel goed bij de rest van het verhaal en de manier van schrijven van Fuglehaug.

Het laatste hoofdstuk daarentegen… Die komt weer heel erg overeen met het eerste hoofdstuk en nu heb ik zoveel vragen dat ik hoop dat deel twee heel snel komt!


Dit boek krijgt van mij vier van de vijf sterren.


Sanne

Perfecte Buren


Genre: thriller

Uitgever: Ambo|Anthos

ISBN: 9789026353666

Aantal pagina’s: 341 

Uitvoering: paperback


Met dank aan Ambo|Anthos voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.