Meestervertellers te lang aan het woord

Alweer een spannend Pendergast verhaal. Een boeiend hoofdpersonage dat zich soms te eenvoudig uit de meest benarde situaties weet te bevrijden. Naar mijn mening was dit verhaal iets te langdradig (veel herhaling, lange beschrijvingen van museumgangen die niet echt bijdragen). Vrij ver in het verhaal ben je nog steeds niets wijzer dan wat je van de achterflap weet. Toch blijven Preston & Child meestervertellers en vakmannen die nooit echt vervelen. Ook de boeken van Douglas Preston alleen zijn warm aan te bevelen. Ik zou graag weten hoe zo een samenwerking in zijn werk gaat. Wie verzint wat? Wie beslist wat?