Op reis in Lissabon in je hart en in het echt.

De Lissabon brieven heeft me ertoe aangezet om samen met mijn Lief een reisje naar Lissabon te gaan doen. We zijn er nog nooit geweest maar de stad lijkt ons erg mooi, tenminste als we af moeten gaan op de beschrijving in dit boek. De fado muziek kun je als het ware horen en de port proeven.
Het boek is levendig en vlot geschreven, de bladzijden sloeg ik steeds sneller om, want ik wilde weten hoe het verder zou gaan met de personages. Vooral Merijn sprak mij als man enorm aan, al weet ik niet of ik zo geduldig zou zijn gebleven. Vrouwen zijn soms wispelturige wezens! (ik krijg nu een "blik" van mijn Lief die mee zit te lezen terwijl ik dit typ).
Het boek is mooi gebalanceerd: aan een kant is het luchtig maar kent aan de andere kant ook veel diepgang. De auteur gaat zware thema's niet uit de weg, dat blijkt wel weer.
Ik vond het heel erg grappig om een oude bekende uit de eerdere trilogie van Gaby Rasters tegen te komen. Hebben jullie haar ook gespot?
Kortom: knap geschreven, een boek met een lach en een traan. Voor mij als man soms wat soft, maar dat hoort bij dit genre.
Ik geef dit boek 5 sterren! (en mijn Lief ook). Ik vond overigens vooral het stuk met De Schelpenmama erg mooi en ontroerend. Een klein traantje moest ik wel wegpinken, dat durf ik best toe te geven. En meer verklap ik lekker niet.