Met steeds terugkerende personages heb ik altijd hetzelfde gevoel: als je maar hier en daar een deel leest, mis je blijkbaar iets dat fervente fans van de hele serie wel ervaren. Zonder die meerwaarde vond ik Ontmaskerd niet boven de middelmaat uitsteken. Tuurlijk kende ik Hannelore, Guido en Van In nog van de eerste delen, maar na een sprong van een 10-tal delen leek ik wel wat gemist te hebben. Het verloop van het verhaal was me iets te rechtlijnig, geen spectaculaire wendingen, en al kon ik het niet allemaal haarscherp voorspellen, het plot kwam niet als een donderslag bij heldere hemel. Wel positief vond ik dat Aspe, in dit deel en in alle andere die ik hiertoe heb gelezen, het Vlaamse karakter weet te behouden, herkenbaar voor Vlamingen en waarheidsgetrouw geschetst voor anderen. Toch bleef het voor mij iets te veel serie-werk, geschreven door een vakman maar het boek op zich was niet echt een topper.