Lezersrecensie
Goed concept, maar de uitwerking ontbreekt
Hartelijk dank aan HarperCollins voor het beschikbaar stellen van dit recensie-
exemplaar.
In 1987 onderzoekt Roberto Diaz samen met zijn collega Trini een mogelijke biochemische aanval in Australië. Het blijkt om een extreem muterende schimmel te gaan, en uiterst dodelijk is. Het team slaagt erin de schimmel te vernietigen en een staal op te slaan in een ondergrondse locatie. Ruim 30 jaar ontdekken Naomi en Travis, twee bewakingsagenten, de terug actief wordende schimmel in een ondergrondse kelder. Ze zijn er van overtuigd dat er iets ernstigs aan de hand is. Ze zoeken hulp, en komen uit bij de gepensioneerde Robert Diaz. Hij is de enige die hen kan helpen. De race tegen klokt begint. Is Diaz in staat om de mensheid te redden van de verwoestende schimmel?
Mening
Koelcel is het spannende debuutboek van David Koepp. Hij is gekend als scenarist en filmregisseur van o.a. Jurassic Park en Spider Man. Koelcel is met dezelfde beeldende kracht en vlotheid geschreven, waardoor je het gevoel krijgt dat je naar een film zit te kijken.
Het boek begint veelbelovend met de vondst van de schimmel in 1987. De spanning zit er onmiddellijk in, en blijft tijdens dit hele eerste kleine deel aanwezig. Vooral de manier waarop de muterende werking van de schimmel wordt beschreven, hoe deze bezit neemt van de mens en hen vernietigd, is heel sterk. Het komt daardoor ook realistisch over, zelfs al is het iets erg futuristisch. Wel is dit eerste deel redelijk technisch met veel moeilijke termen die betrekking hebben op de muterende schimmel. Dit kan voor sommigen de spanning en vlotheid tegenhouden, terwijl dit net essentieel is voor dit verhaal. Verder in het verhaal verbetert dit, al blijft het verhaal de hele tijd erg gedetailleerd in de beschrijving de personages en gebeurtenissen. Wat natuurlijk wel bij dit genre boek hoort.
De echte plot en doel van het verhaal begint pas eenmaal Naomi en Travis worden geconfronteerd met de schimmel. Daar volgt de ene actiescène de andere op, en zorgt zo voor een vliegende vaart in het verhaal. Naar het einde toe bouwt de spanning nog meer op, en wacht je vol spanning hoe het verhaal zal aflopen. Al is de voorspelbaarheid vrij groot. Daarnaast evolueert de schimmel zich op een bepaald moment in een richting die echt ongeloofwaardig is. Ongeloofwaardig en tegelijk hilarisch. Dit haalt het niveau van in het begin een stuk naar beneden in mijn ogen. Zelfs al is de verhaallijn vanaf hier vlotter en doelgerichter.
Koelcel bevat meerdere belangrijke personages. In het begin zijn dit Roberto Diaz en Trini, later komen hier de twee beveiligingsagenten Travis en Naomi bij, waarbij op het einde de eergenoemden weer een rol krijgen in het verhaal. David Koepp heeft geprobeerd om al deze personages zo goed mogelijk neer te zetten, over allen komen we ergens in het verhaal meer te weten over hen. Toch is de voeling met de personages wat oppervlakkig. Het meeste wordt nog ingegaan op de karakters en het verleden van Travis (bijnaam Teacake) en Naomi. Door hun samenwerking leren ze elkaar kennen, wat voordien amper het geval was. Wel positief is de uitwerking van de dialogen tussen de personages. Al is ook hier de diepgang minimaal.
De schrijfstijl van David Koepp is vooral gericht op een vlot verhaal vol spanning en veel actie. Alles is tot in detail neergeschreven, waardoor je het verhaal als het ware voor je ogen ziet gebeuren. Een verfilming van dit boek zou dan ook wellicht een groot succes zijn. Al kan deze veelheid aan details en terminologie er net voor zorgen dat het als boek diezelfde vlotheid juist tegenhoudt.
Oordeel
Koelcel is een verhaal met een erg sterk concept, helaas heeft David Koepp niet het volledige potentieel hieruit weten te halen. Zowel naar uitwerking van het verhaal als neerzetting van de personages toe. Het begon heel sterk, maar zwakte naar mijn gevoel daarna af. Iets minder details had het boek net wat meer vaart gegeven, al houd ik wel van de bijhorende terminologie, dat maakt dat het geheel realistischer overkomt. Voor mij gingen dan ook enkele passages over de muterende werking van de schimmel een brug te ver. Het deed de hele opbouw naar geloofwaardig direct teniet. Al zorgt dit tegelijk voor extra spanning, dus het is maar wat je als lezer persoonlijk verkiest. Als conclusie kan ik zeggen dat ik een leuk en vermakelijk verhaal heb gelezen, maar het houdt zijn sterkte van het begin niet. Jammer. Daarom geef ik 2,5 sterren aan Koelcel.
exemplaar.
In 1987 onderzoekt Roberto Diaz samen met zijn collega Trini een mogelijke biochemische aanval in Australië. Het blijkt om een extreem muterende schimmel te gaan, en uiterst dodelijk is. Het team slaagt erin de schimmel te vernietigen en een staal op te slaan in een ondergrondse locatie. Ruim 30 jaar ontdekken Naomi en Travis, twee bewakingsagenten, de terug actief wordende schimmel in een ondergrondse kelder. Ze zijn er van overtuigd dat er iets ernstigs aan de hand is. Ze zoeken hulp, en komen uit bij de gepensioneerde Robert Diaz. Hij is de enige die hen kan helpen. De race tegen klokt begint. Is Diaz in staat om de mensheid te redden van de verwoestende schimmel?
Mening
Koelcel is het spannende debuutboek van David Koepp. Hij is gekend als scenarist en filmregisseur van o.a. Jurassic Park en Spider Man. Koelcel is met dezelfde beeldende kracht en vlotheid geschreven, waardoor je het gevoel krijgt dat je naar een film zit te kijken.
Het boek begint veelbelovend met de vondst van de schimmel in 1987. De spanning zit er onmiddellijk in, en blijft tijdens dit hele eerste kleine deel aanwezig. Vooral de manier waarop de muterende werking van de schimmel wordt beschreven, hoe deze bezit neemt van de mens en hen vernietigd, is heel sterk. Het komt daardoor ook realistisch over, zelfs al is het iets erg futuristisch. Wel is dit eerste deel redelijk technisch met veel moeilijke termen die betrekking hebben op de muterende schimmel. Dit kan voor sommigen de spanning en vlotheid tegenhouden, terwijl dit net essentieel is voor dit verhaal. Verder in het verhaal verbetert dit, al blijft het verhaal de hele tijd erg gedetailleerd in de beschrijving de personages en gebeurtenissen. Wat natuurlijk wel bij dit genre boek hoort.
De echte plot en doel van het verhaal begint pas eenmaal Naomi en Travis worden geconfronteerd met de schimmel. Daar volgt de ene actiescène de andere op, en zorgt zo voor een vliegende vaart in het verhaal. Naar het einde toe bouwt de spanning nog meer op, en wacht je vol spanning hoe het verhaal zal aflopen. Al is de voorspelbaarheid vrij groot. Daarnaast evolueert de schimmel zich op een bepaald moment in een richting die echt ongeloofwaardig is. Ongeloofwaardig en tegelijk hilarisch. Dit haalt het niveau van in het begin een stuk naar beneden in mijn ogen. Zelfs al is de verhaallijn vanaf hier vlotter en doelgerichter.
Koelcel bevat meerdere belangrijke personages. In het begin zijn dit Roberto Diaz en Trini, later komen hier de twee beveiligingsagenten Travis en Naomi bij, waarbij op het einde de eergenoemden weer een rol krijgen in het verhaal. David Koepp heeft geprobeerd om al deze personages zo goed mogelijk neer te zetten, over allen komen we ergens in het verhaal meer te weten over hen. Toch is de voeling met de personages wat oppervlakkig. Het meeste wordt nog ingegaan op de karakters en het verleden van Travis (bijnaam Teacake) en Naomi. Door hun samenwerking leren ze elkaar kennen, wat voordien amper het geval was. Wel positief is de uitwerking van de dialogen tussen de personages. Al is ook hier de diepgang minimaal.
De schrijfstijl van David Koepp is vooral gericht op een vlot verhaal vol spanning en veel actie. Alles is tot in detail neergeschreven, waardoor je het verhaal als het ware voor je ogen ziet gebeuren. Een verfilming van dit boek zou dan ook wellicht een groot succes zijn. Al kan deze veelheid aan details en terminologie er net voor zorgen dat het als boek diezelfde vlotheid juist tegenhoudt.
Oordeel
Koelcel is een verhaal met een erg sterk concept, helaas heeft David Koepp niet het volledige potentieel hieruit weten te halen. Zowel naar uitwerking van het verhaal als neerzetting van de personages toe. Het begon heel sterk, maar zwakte naar mijn gevoel daarna af. Iets minder details had het boek net wat meer vaart gegeven, al houd ik wel van de bijhorende terminologie, dat maakt dat het geheel realistischer overkomt. Voor mij gingen dan ook enkele passages over de muterende werking van de schimmel een brug te ver. Het deed de hele opbouw naar geloofwaardig direct teniet. Al zorgt dit tegelijk voor extra spanning, dus het is maar wat je als lezer persoonlijk verkiest. Als conclusie kan ik zeggen dat ik een leuk en vermakelijk verhaal heb gelezen, maar het houdt zijn sterkte van het begin niet. Jammer. Daarom geef ik 2,5 sterren aan Koelcel.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Severine
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
