Lezersrecensie
Geslaagd origineel debuut
In 2054 is Global climate disruption de harde realiteit geworden. De strijd voor het klimaat kan niet meer worden gewonnen. De hele wereld reageert verslagen, alleen een Braziliaanse ondernemer is bezig een oplossing te zoeken voor de mensheid. En voor hem ligt de toekomst niet op aarde. Daarvoor wordt nu Space Valley opgebouwd, een groot terrein vol bedrijven en onderzoekcentra in de vroegere Braziliaanse wildernis. Alles staat er in het teken van de ruimtevaart. Wanneer in een studenten pub van het IISS plots een jonge vrouw dood neervalt, is het aan Ana Diaz om de zaak te onderzoeken. De onduidelijke omstandigheden is het begin van een moeizame en gevaarlijke zoektocht naar de waarheid.
Het boek is vanaf het begin spannend. In het begin is het wel even wennen, de eerste hoofdstukken zijn nogal speciaal om te lezen. Maar als je eenmaal gewend bent aan het verhaal, zit je er volledig in en wil je steeds weten hoe het verder gaat. Dit ondanks dat er enkele niet zo eenvoudige thema's worden besproken. Alleen het einde wordt daardoor wat ingewikkelder.
S
De plot is heel goed uitgewerkt en wordt stap voor stap opgebouwd. Het is geen gemakkelijk verhaal, de plot is heel ingenieus bedacht, maar tegelijk ook vrij ingewikkeld. Vooral het begrijpen van alle losse eindjes na de ontknoping vergt wat denkwerk en concentratie. Te meer dat dit alles slechts speculatief en filosofisch is en geen absolute gegevens of feiten zoals je gewend bent bij doorsnee-thrillers.
Er zijn veel verhaallijnen tegelijk belangrijk in het verhaal. Zo heb je het onderzoek van de politie naar het dode meisje, dat in eerste instantie wordt gevoerd door inspecteur Ana Diaz. Zij krijgt daarbij hulp van Rafael da Silva, die onderzoek doet naar de Rosattacode aan de universiteit. De Rosettacode is uiteindelijk een van de rode draden door het heen, die alles met elkaar verbind. Daarnaast is er ook een verhaallijn naar het vatten van een grote drugsbaron, Senhor X. Space Valley wordt namelijk overspoeld door drugs, en deze zijn al lang niet meer onschuldig in gebruik. En ook hier staat geld en macht boven alles. Uiteindelijk worden alle losse elementen en personages aan elkaar verbonden, waardoor de vele verhaallijnen in elkaar overvloeien en uitmonden in een onverwacht en goed doordacht einde.
Er zijn veel personages die aan bod komen in Rode nevel. De twee belangrijkste personages zijn daarbij Ana en Rafael. De ene is inspecteur, de ander onderzoeker. In het kader van het onderzoek maakt Ana kennis met Rafael. De jonge enthousiaste Rafael is bezig met het onderzoek naar de Rosettacode, en ontdekt iets belangrijks, wat later serieuze gevolgen zal hebben. Ana heeft een bipolair stoornis en een laag zelfbeeld, waardoor haar gemoedstoestand vaak verandert. Doordat ze te betrokken is in het onderzoek en fouten maakt, wordt ze tijdelijk op non-actief gezet. Als dan ook haar relatie fout gaat, stort ze volledig in. Tot ze een bezoekje krijgt van haar chef en stilaan weer recht overeind krabbelt en op eigen houtje verder gaat met het onderzoek. En dat is niet zonder gevaar. Bij Ana zie je dus heel veel evolutie in haar karakter en gedrag, wat het een interessant personage maakt om in mee te leven.
Dirk Speelman heeft al zijn kennis uit de kast gehaald om een spectaculair debuut neer te zetten. En ondanks de moeilijke thema's is het verhaal in redelijk begrijpbare taal geschreven. Uiteraard zitten er wat moeilijke woorden in, maar globaal gezien leest het boek heel vlot. Een leuk weetje is dat in het jaar 2054, waarin het verhaal zich afspeelt, de kalender identiek is aan 2020. Het is altijd interessant om een boek te lezen die probeert een glimp te werpen in de toekomst. 2054, dus niet eens zo'n heel verre toekomst. Zeker als dit dan ook nog gebaseerd is op de huidige evolutie van het klimaat en de steeds grotere impact van technologische hoogstandjes. Zoals de vele dataverwerking en artificiële intelligentie. Dan krijg je een fascinerende sf-thriller die je op een realistische manier laat stilstaan bij de toekomst die de mensheid nog heeft op onze planeet.
Ik ben geen echte sf-lezer, maar Rode nevel kon ik absoluut wel smaken. Ik houd ook wel van wat ingewikkelde verhalen rond wetenschap en technologie, dus ik las alles met heel veel belangstelling. De Rosettacode is bovendien ook iets dat echt bestaat, en dan is het wel leuk als zoiets wordt verwerkt in het verhaal. Ik vond de personages ook aansprekend, en de verhaallijnen zaten mooi in elkaar verweven. Het einde was misschien iets te filosofisch en te technisch, maar ik kon de gedachtegang wel volgen. Een geslaagd origineel debuut in ieder geval voor Dirk Speelman. Rode nevel krijgt van mij een welverdiende vier sterren.
Het boek is vanaf het begin spannend. In het begin is het wel even wennen, de eerste hoofdstukken zijn nogal speciaal om te lezen. Maar als je eenmaal gewend bent aan het verhaal, zit je er volledig in en wil je steeds weten hoe het verder gaat. Dit ondanks dat er enkele niet zo eenvoudige thema's worden besproken. Alleen het einde wordt daardoor wat ingewikkelder.
S
De plot is heel goed uitgewerkt en wordt stap voor stap opgebouwd. Het is geen gemakkelijk verhaal, de plot is heel ingenieus bedacht, maar tegelijk ook vrij ingewikkeld. Vooral het begrijpen van alle losse eindjes na de ontknoping vergt wat denkwerk en concentratie. Te meer dat dit alles slechts speculatief en filosofisch is en geen absolute gegevens of feiten zoals je gewend bent bij doorsnee-thrillers.
Er zijn veel verhaallijnen tegelijk belangrijk in het verhaal. Zo heb je het onderzoek van de politie naar het dode meisje, dat in eerste instantie wordt gevoerd door inspecteur Ana Diaz. Zij krijgt daarbij hulp van Rafael da Silva, die onderzoek doet naar de Rosattacode aan de universiteit. De Rosettacode is uiteindelijk een van de rode draden door het heen, die alles met elkaar verbind. Daarnaast is er ook een verhaallijn naar het vatten van een grote drugsbaron, Senhor X. Space Valley wordt namelijk overspoeld door drugs, en deze zijn al lang niet meer onschuldig in gebruik. En ook hier staat geld en macht boven alles. Uiteindelijk worden alle losse elementen en personages aan elkaar verbonden, waardoor de vele verhaallijnen in elkaar overvloeien en uitmonden in een onverwacht en goed doordacht einde.
Er zijn veel personages die aan bod komen in Rode nevel. De twee belangrijkste personages zijn daarbij Ana en Rafael. De ene is inspecteur, de ander onderzoeker. In het kader van het onderzoek maakt Ana kennis met Rafael. De jonge enthousiaste Rafael is bezig met het onderzoek naar de Rosettacode, en ontdekt iets belangrijks, wat later serieuze gevolgen zal hebben. Ana heeft een bipolair stoornis en een laag zelfbeeld, waardoor haar gemoedstoestand vaak verandert. Doordat ze te betrokken is in het onderzoek en fouten maakt, wordt ze tijdelijk op non-actief gezet. Als dan ook haar relatie fout gaat, stort ze volledig in. Tot ze een bezoekje krijgt van haar chef en stilaan weer recht overeind krabbelt en op eigen houtje verder gaat met het onderzoek. En dat is niet zonder gevaar. Bij Ana zie je dus heel veel evolutie in haar karakter en gedrag, wat het een interessant personage maakt om in mee te leven.
Dirk Speelman heeft al zijn kennis uit de kast gehaald om een spectaculair debuut neer te zetten. En ondanks de moeilijke thema's is het verhaal in redelijk begrijpbare taal geschreven. Uiteraard zitten er wat moeilijke woorden in, maar globaal gezien leest het boek heel vlot. Een leuk weetje is dat in het jaar 2054, waarin het verhaal zich afspeelt, de kalender identiek is aan 2020. Het is altijd interessant om een boek te lezen die probeert een glimp te werpen in de toekomst. 2054, dus niet eens zo'n heel verre toekomst. Zeker als dit dan ook nog gebaseerd is op de huidige evolutie van het klimaat en de steeds grotere impact van technologische hoogstandjes. Zoals de vele dataverwerking en artificiële intelligentie. Dan krijg je een fascinerende sf-thriller die je op een realistische manier laat stilstaan bij de toekomst die de mensheid nog heeft op onze planeet.
Ik ben geen echte sf-lezer, maar Rode nevel kon ik absoluut wel smaken. Ik houd ook wel van wat ingewikkelde verhalen rond wetenschap en technologie, dus ik las alles met heel veel belangstelling. De Rosettacode is bovendien ook iets dat echt bestaat, en dan is het wel leuk als zoiets wordt verwerkt in het verhaal. Ik vond de personages ook aansprekend, en de verhaallijnen zaten mooi in elkaar verweven. Het einde was misschien iets te filosofisch en te technisch, maar ik kon de gedachtegang wel volgen. Een geslaagd origineel debuut in ieder geval voor Dirk Speelman. Rode nevel krijgt van mij een welverdiende vier sterren.
5
Reageer op deze recensie
