Een moderne Agatha Christie

De Lodge, een ultramodern glazen gebouw die naadloos lijkt aan te sluiten met het meer. Geheel afgelegen van de bewoonde wereld, te midden van de Schotse wildernis. Negen oude schoolvrienden checken in maar één van hen wordt dood aangetroffen en al snel blijkt dat het geen ongeluk was. Door de storm en de hevige sneeuwval kan niemand het terrein verlaten of betreden. Wat maar één ding kan betekenen. De moordenaar bevindt zich onder hen. Maar wie? Een stroper waarvoor Heather, de vrouw die op kantoor werkt, hen had gewaarschuwd? De seriemoordenaar, de Highland Ripper, die momentaal in de buurt aan het werk is? De jachtopziener of één van de twee andere mensen die er werken? Want eerlijk, je moet wel ergens voor op de vlucht zijn of iets te verbergen hebben om op zo'n afgelegen plek te willen wonen en werken. Of iemand van de vriendengroep? Hun plezier leek geforceerd, onecht. Alsof ze allemaal te hard hun best deden. De hoofdstukken worden afwisselend verteld door de verschillende personages en ze nemen je mee terug in de tijd waardoor je al vlug ontdekt dat ze iets voor elkaar te verbergen hebben en er onderlinge spanningen tussen de vrienden zijn. Het boek houdt de spanning erin tot op het eind want pas op het einde kom je te weten wie het slachtoffer precies is en wie, geheel onverwacht, de dader.