Origineel idee, slechte uitwerking

Meer dan een eeuw geleden, viel het koninkrijk Ystara ten prooi aan de Ash plague. De inwoners van het land stierven of veranderden in afschuwelijke monsters. Enkele overlevenden wisten echter naar de naburige koninkrijken te ontsnappen. Een van deze overlevenden was Liliath, een jonge en machtige tovenares die volgens de legenden de overlevenden wist te redden, maar daarna spoorloos verdween. Meer dan honderd jaar na de val keert ze echter op miraculeuze wijze terug om haar mysterieuze plan ten uitvoer te brengen en een oud kwaad recht te zetten. Om haar plan te doen slagen schakelt ze niet enkel de nakomelingen van de gevluchte Ystarianen in, maar ook vier jonge mensen: twee vrouwen en twee mannen. Het lot brengt hen samen. Wat een musketier, een medische student, een geleerde en een klerk met elkaar gemeen hebben is niet meteen duidelijk, maar ze worden stuk voor stuk pionnen die Liliath wil inzetten om haar plan ten uitvoer te brengen. Wat dat plan precies is en wat deze vier hiermee te maken hebben, ontdek je in Angel mage.

Ik heb heel erg geworsteld met dit boek. Toen ik het in handen kreeg had ik erg grote verwachtingen. De "Oude koninkrijk"-reeks waarmee Garth Nix bekend werd, heb ik meermaals verslonden en ik keek dus reikhalzend uit naar zijn nieuwste boek. Na het lezen van Angel Mage kan ik echter zeggen dat het niet aan mijn verwachtingen voldeed. Ik verwachtte een boek vol intrigerende, goed uitgewerkte personages, een goed gebouwde wereld, een origineel en logisch magiesysteem en een boek dat lekker leest vanwege een mooie schrijfstijl en een goede plot. Sommige van deze zaken krijgt de lezer zeker, maar anderen totaal niet.

De personages in het boek mochten zeker meer uitgewerkt worden. De meeste personages waren heel erg vlak waardoor het moeilijk was om je in te leven. Wat ik wel heel erg leuk vond was dat de auteur veel rollen die normaal aan mannen toebedeeld worden in boeken, aan vrouwen gaf. De meeste machthebbers in de boeken zijn vrouwen en ook drie protagonisten zijn vrouwen. Sterke vrouwelijke personages had het boek dus zeker, maar de meeste misten diepgang.

De wereld waarin het boek zich afspeelt lijkt heel sterk op het vroegmoderne Europa. De prachtige kaarten die vooraan in het boek zitten dragen hieraan bij. De kaarten gaven het gevoel dat de auteur heel goed nagedacht had over de wereld, maar dit kwam in het verhaal jammer genoeg niet echt tot uiting. Ik miste informatie over de verschillende landen.

Het magiesysteem was zeker interessant. Ik had nog nooit eerder een boek gelezen waarin mensen met behulp van iconen engelen konden oproepen om hun wil uit te voeren, maar ik vond het niet echt geloofwaardig omdat mensen dit ondanks de kost (verlies van levensjaren) voor heel kleine dingen gebruikten.

Kortom: Garth Nix bracht met dit verhaal zeker originele elementen zoals het magiesysteem en de vrouwen die heel sterke machtsposities hebben, maar voor mij miste het boek te veel diepgang om een wauw-gevoel achter te laten.
Ik zou het wel erg aanraden aan mensen die heel erg genoten hebben van De drie musketiers, omdat het verhaal hier heel sterk door geïnspireerd is.