Onze kleine leugentjes

Marianne heeft een leven waar anderen van dromen. Een prachtig herenhuis in de beste straat van de buurt. Drie gezonde kinderen die haar trots en vreugde zijn. Soms doet haar verleden nog pijn: het verlies van haar moeder, opgroeien in pleeggezinnen. Maar haar man Simon is er altijd. 

Dan noemt Simon de naam van een andere vrouw. De manier waarop de naam blijft hangen, Caroline, geeft Marianne de rillingen. Vroeger zou ze zichzelf hebben afgeleid op haar werk, maar Marianne heeft haar glamoureuze carrière achter zich gelaten toen ze trouwde. 

Het is bijna per ongeluk dat Marianne meer over Caroline te weten begint te komen. Maar als ze eenmaal begint, kan ze niet meer stoppen. Want wat ze vindt doet haar afvragen of niet bang zou moeten zijn in plaats van jaloers...?

'Onze kleine leugentjes' begint met een hele korte proloog, maar wel een interessante. Hierna lees je over Marianne en haar "perfecte" gezin. Haar man is chirurg en, samen met hun drie kinderen, wonen ze in een mooi huis.

Het wordt al gauw duidelijk dat er veel dingen in het verleden gebeurd zijn en Marianne komt dan ook over als een labiel persoon. Maar is ze dat echt?

Als lezer kom je erachter dat ze haar man al regelmatig verdacht van vreemdgaan. En nu is daar opeens zijn bloedmooie collega Caroline. Heeft hij ook misschien iets met haar of ziet ze dingen die er niet zijn? En dan loopt alles uit de hand...

Het verhaal las prettig en als lezer weet je niet of Marianne spoken ziet, of dat haar man echt vreemdgaat.

Wel moet ik zeggen dat ik het vaak in herhaling vond vallen, maar de onduidelijkheid over alles was wel goed op papier gezet en dat hield het sowieso boeiend.

Aan het einde komt er nog een plottwist, maar tegelijkertijd vond ik alles vanaf toen ook opeens heel erg snel gaan. Dat was een beetje jammer.

'Onze kleine leugentjes' was zeker leuk om te lezen en toch zaten er een aantal onverwachte stukken in.

Ik wil @labuitgevers heel erg bedanken voor het recensie-exemplaar!

Beoordeling: 3,5