Verslag van een persoonlijke reis

Ik wil de film, die gebaseerd is op dit boek graag zien. Na het zien van de film op Netflix, heb ik ook het boek gelezen.

Samenvatting boek
Het boek lijkt in niks op de film. De enige overeenkomst is het overlijden van hun zoon.
Het boek vertelt veel meer de persoonlijke reis die Lucie heeft gemaakt voor en na het overlijden van haar zoon.
Ze groeit op in een welgesteld Frans gezin wat in Afrika (Gabon) woont voor het werk van haar vader. Haar vader is de grote afwezige: hij is veel op expeditie. Lucie geniet van de vrijheid en de wijdsheid van Gabon en moet erg wennen aan het Franse keurslijf als ze teruggaan naar Frankrijk.
Vanaf dat moment blijft ze zoeken naar die vrijheid en die vindt ze in Arthur. Met hem bouwt ze een zeilboot en bevaren ze de wereldzeeen. Hun zoontje is twee als ze vertrekken en 5 jaar lang varen ze met hun Dendelion de wereld over.
Als Mikel 7 is, besluiten ze om terug te keren naar Europa om Mikel naar een gewone school te kunnen laten gaan. Zo ver komt het niet: tijdens hun laatste reis, verdwijnt Mikel. Het is nooit helemaal duidelijk geworden wat er is gebeurd.
Lucie en Arthur gaan terug naar Nederland en gaan op het landgoed van zijn ouders wonen. Lucie probeert van alles, maar kan niet echt aarden en tot bloei komen in Nederland. Ze weet zich ook geen raad met het verdriet om het verlies van haar zoon.
Gaandeweg in het boek komt er meer naar boven waar Lucie verdriet om heeft: de afwijzing van haar moeder met betrekking tot de keuzes die ze maakt en haar afwezige vader. Langzaam gaat Lucie inzien dat de keuzes die ze in haar leven heeft gemaakt, gebaseerd zijn op het gemis uit haar jeugd. Ze leert, met vallen en opstaan, om haar eigen keuzes te maken en van haarzelf te houden, waardoor ze ook haar schuldgevoel naar het overlijden van haar zoon los kan laten en ook met haar ex, de vader van haar kind weer in het reine kan komen.

Mijn beoordeling
Ik vond het boek wat warrig en soms wat van de hak-op-de-tak geschreven. Het springt soms wat heen en weer en dan is het lastig om te begrijpen waar we ongeveer zijn. De auteur gebruikt weinig jaartallen of tijdsaanduidingen en ik had daarom soms moeite om het verhaal te volgen.
De persoonlijke reis die ze maakt is voor mij persoonlijk wel herkenbaar: van boosheid op anderen, naar inzicht op het eigen gedrag en de onderliggende patronen en vervolgens naar heling en vergeving. De weg die zij bewandeld heeft is niet mijn weg, maar het is mooi om te lezen hoe de mensen die op haar pad zijn gekomen haar verder hebben geholpen. Zij heeft veel gehad aan Yvonne Trubert, de grondlegger van de beweging: Uitnodiging tot Leven.

Waarom 3 sterren?
Ik waardeer het boek met 3 sterren, omdat ik het boek soms verwarrend vond geschreven: ik was soms echt even kwijt waar we in de tijd en de persoonlijke reis waren. Daarnaast was het eerste deel, over haar leven in Afrika, heel beschrijvend: dit pakte mij niet zo, ik heb momenten gehad dat ik het weg wilde leggen. Maar het laatste stuk was wel weer heel boeiend. Alhoewel haar weg niet mijn weg is, herkende ik wel veel in haar persoonlijke reis en ben ik blij dat ik het heb uitgelezen.