Recensie Kroniek van een aangekondigde dood

Kroniek van een aangekondigde dood heeft me niet teleurgesteld, terwijl ik daar wel een beetje bang voor was. Honderd jaar eenzaamheid vond ik ooit, LANG GELEDEN , heel verrassend, boeiend, raadselachtig, et cetera, kortom een meesterwerk (ik ben de enige niet...). Dit boekje is veel dunner, maar wel weer ongelooflijk knap geschreven.
Het verhaal laat zich snel navertellen. Een vrouw probeert te verhullen dat ze haar maagdelijkheid is verloren, wijst een man aan als schuldige, die vervolgens wordt vermoord door twee broers, die luid en duidelijk hun daad aankondigen, misschien niet willen, misschien niet durven, maar uiteindelijk hun gruwelijke daad uitvoeren. Het dorp kijkt toe, maar doet niets, kan ook niets. De loop der gebeurtenissen laat zich niet veranderen.... Bizar hoe weinig woorden Marquez nodig heeft om dit verhaal te vertellen, en tegelijkertijd een beeld te schetsen van de bewoners van een klein, wat afgesloten Zuid-Amerikaans dorp. Knap, knap, knap.