Bovennatuurlijke thriller

In de jungle wordt een Amerikaanse priester neergeschoten. Uit het niets komen indianen tevoorschijn, pakken de man op en dragen hem weg. In Miami worden Jimmy Paz, zijn vrouw en hun dochter Amelia belaagd door dromen over grote katten. Dan duikt uit het niets de Indiaanse sjamaan Moie in Florida op met de bescherming van zijn god Jaquar. Als er in Miami ook nog twee zakenmannen op afschuwelijke wijze worden vermoord, staat de politie voor een raadsel. Ze vragen hun oude collega Jimmy om hulp en uiteindelijk, om redenen die hij aan niemand bekent maakt, stemt Jimmy toe om hen te helpen.
Michael Gruber heeft in deze thriller duidelijk geprobeerd om het bovennatuurlijk in zijn verhaal te verwerken én een geloofwaardige thriller neer te zetten. In zekere zin is hem dat ook gelukt. Het bovennatuurlijke speelt inderdaad een hoofdrol, maar het komt bij de lezer niet over. Grubers schrijfstijl is dusdanig oppervlakkig dat je als lezer niet verblikt of verbloost bij de heftigste scènes. Als het om de dochter van Jimmy gaat, wordt ze vaak ‘het kind’ genoemd wat absoluut geen ouderlijke betrokkenheid uitstraalt, waardoor het moeilijk is je met de hoofdpersonen verbonden te voelen.
Daarnaast gebruik Gruber veel woorden uit de taal van de Moie. Dat kan twee kanten op, of het is een versterking van het verhaal en de sfeer, of het maakt het verhaal nog moeizamer. In het geval van De droom van de jaguar is dat het laatste. Daar is ook alles mee gezegd, want het boek is helaas erg voorspelbaar. Er zit wel een plottwist aan het einde, maar die wordt ondergesneeuwd door de overmatige, overbodige bloemrijke taal van Gruber en daardoor is het effect weg. Dat maakt het een boek voor doorzetters die zich door de eerste vijftig pagina’s heen willen worstelen, want daarna krijgt het verhaal iets meer vaart en leest het beter weg, maar ook dan ontpopt het zich nog steeds niet als een hoogvlieger.