De personages worden uitzonderlijk goed uitgediept

je zou haast denken dat je ze echt kent.,Van Stephen King zijn we duizelingwekkende verhalen gewend, met veel spanning. Met Lisey’s verhaal laat King zich zien als een man met twee gezichten. Het begin van zijn boek lijkt veel weg te hebben van een normale, ietwat duistere roman. Pas na een pagina of honderd staat de echte King op: spannend, verwarrend, luguber en duister tegelijk.
Hoofdpersoon Lisey is een aantal jaren geleden haar man Scott Landon verloren, na vijfentwintig jaar huwelijk. Scott was een beroemd thrillerschrijver die voor de buitenwereld een zorgeloos leven leek te leiden. Lisey wist dat het maar schijn was.
Scott was niet zoals de anderen; hij zat vol angsten en geheimen.
Als Lisey zich er eindelijk toe kan zetten om de werkkamer van Scott op te ruimen, komen er steeds meer herinneringen bij haar boven. Lisey moet diep graven en wordt hierbij geholpen door een reeks aanwijzingen die Scott heeft achtergelaten. Zo komt ze er langzaam achter wat voor gruwelijk verleden Scott heeft gehad en komt ze oog in oog te staan met datgene waartegen hij probeerde te vechten.
Lisey’s verhaal zit vol met woorden waarvan alleen Scott en Lisey de betekenis kennen. Langzamerhand kom je te weten wat die woorden precies inhouden.
Hoewel Scott aan het begin van het boek al twee jaar dood is, heeft hij een prominente rol in het verhaal. Veel speelt zich dan ook af in het verleden, in flash backs en herinneringen. Maar ook het leven in het heden staat niet stil!
Normaliter is de grote kracht van King dat hij de lezer meteen meeneemt in zijn verhaal. Dat is in dit boek anders. Pas na een aantal hoofstukken begon ik er echt in te komen. Maar, toen wilde ik ook niet meer stoppen. Het boek is heel origineel en goed van opbouw. Hoofdstukken die beginnen als herinnering worden abrupt afgebroken om in het volgende hoofdstuk niet meer verder te gaan als beschrijving van een herinnering, maar door daadwerkelijk terug te gaan in de tijd.
King is een meester in het gedetailleerd en plastisch beschrijven van dingen, waardoor je de meest gruwelijke gebeurtenissen ziet alsof je er als toeschouwer naar staat te kijken.
Lisey’s verhaal begint dus onwennig, een beetje langzaam, maar hoe verder je in het boek komt en hoe meer je van het verleden van Scott leert, hoe intrigerender het verhaal wordt. De personages worden uitzonderlijk goed uitgediept, je zou haast denken dat je ze echt kent. Als je het bijna zeshonderd bladzijden tellende boek uit hebt, moet je dan ook echt even afkicken.