Compassie

“Je moet mee met die ademhaling van de eeuwigheid want als je dat niet doet, sta je erbuiten, dan leef je eigenlijk helemaal niet, dan zie je het leven alleen maar aan je voorbijstromen.”

Frank van Luijn is bijna veertig en vrijgezel. Hier heeft hij zelf voor gekozen: hij vindt het heerlijk om niet gebonden te zijn, om niet in de sleur van een vaste relatie te zitten. Dan hoort hij over het fenomeen internetdaten, wat zogenaamd een 'grote snoeppot' zou zijn en al gauw maakt ook hij een profiel aan. Het duurt niet lang voordat hij met verscheidene vrouwen aan het daten is. Eén van deze vrouwen is Jessica, een knappe, intelligente, half-Duitse vrouw die hem erg intrigeert. Tussen hen bloeit een mooie relatie op, en het lijkt er bijna op dat Frank zijn levensinstelling gaat bijstellen. Totdat hij iets ontdekt aan Jessica wat voor hem echt een afknapper is.

De flaptekst van deze roman nodigt je uit een kant te kiezen, vraagt je voor wie jij 'compassie' voelt. Ik moet bekennen dat ik dit niet gelezen had voordat ik aan het boek begon en me ook totaal niet geroepen voelde om de titel te verklaren tijdens het lezen. Nu, achteraf, zou ik eigenlijk ook niet kunnen kiezen, en dit zal vast precies zijn wat Enter wilde bereiken met zijn portrettering van deze twee personages. Bij het lezen van andermans recensies, zie ik echter dat men heel snel een negatief oordeel heeft over onze hoofdpersoon. Dat hij erg egoïstisch is in zijn keuzes, zie ik ook wel, maar tot op zekere hoogte zijn zijn motieven juist altruïstisch. Ik geloof dat hij het beste voor heeft met Jessica en als hij daarbij zijn eigen hachje ook redt, is dat alleen maar mooi meegenomen.

Ik heb geen andere romans van Enter gelezen, maar als ik anderen moet geloven zijn zijn vorige romans veelgelaagd, met meer verhaallijnen. Dan is Compassie zeker anders, want hier gaat de enige verhaallijn over de huidige liefdesrelaties van de hoofdpersoon. Geen zijverhalen over zijn jeugd, over andere mensen in zijn leven, of over een vreemde voorbijganger. Dat maakt het een goed te volgen roman, en samen met de simpele maar doordringende schrijfstijl — het lijkt alsof Frank echt aan jou persoonlijk dit verhaal vertelt — zorgt het ervoor dat het een zeer prettige leeservaring is. Ik had het boek snel uit, maar dit betekent niet dat ik het ook vergeten ben. Wellicht omdat ik deze recensie nog moest schrijven, maar ik bleef ook maar denken over de morele keuzes van Frank. Of er misschien iets mis met mij was, omdat ik niet zag waarom andere recensenten zo zwart-wit oordeelde. Enfin, dit is een heel sterke roman, en ik ben benieuwd naar Enters eerdere werken. Wil je even vlug een romannetje lezen dat je aan het denken zet, dan raad ik deze zeker aan.