Dit ademt, leeft, ruikt, proeft en smaakt als een echte Murakami

Een Japans boek over schapen, of in ieder geval de jacht daarop. Alleen dit bijzondere onderwerp verraadt al dat niemand minder dan de meesterlijke schrijver Haruki Murakami deze schrijverspen bediende. Ook de personages -het hoofdpersonage middelmatig en met groots gebrek aan doortastendheid en de bijfiguren kleurrijk, fantasievol en aanwezig- de beschrijvingen en de uiteindelijke plot doen in niets onder aan andere, spraakmakende romans van Haruki Murakami.

Een verrassend plot, bizarre, magische gebeurtenissen, een achteloze hoofdpersoon, wonderlijke omgevingen en scherpe zinsneden; De jacht op het verloren schaap ademt, leeft, ruikt, proeft en smaakt als een echte Haruki Murakami. Hoewel deze roman al in 1982 verscheen, en dus een van de eerste romans van Murakami’s hand is, bevat het alle onderwerpen en kenmerken die zo typerend zijn voor Murakami. Natuurlijk vallen er zinnen en voorbeelden uit te pikken die een beeld geven van de stijl die hij hier hanteert, maar belangrijker nog is het gevoel dat deze roman oproept. In zijn geheel gezien is het een roman die me zowel weemoedig stemt als opbeurt, die me verrast en tevens bekend aanvoelt, die mystiek blijft maar tevens verklaart.

De afwijkende gebeurtenissen en personages zijn weer talrijk vertegenwoordigd. Zo is er een Dr. Schaap, een Schaapman, een meisje met oren waarmee ze ‘boodschappen ontvangt’ en natuurlijk een schaap die in visioenen opduikt en een wonderlijke macht lijkt te hebben over elke persoon die hij ‘binnen gaat’. Murakami haalt Chinese legendes aan om een verklaring te geven voor dit schaap, maar weerlegt deze theorieën net zo hard. De ene keer is het schaap ‘de wil’ die opgelegd wordt aan mensen, de andere keer lijkt het schaap politieke motieven te hebben en lijkt het hele boek een politiek getint verhaal. Maar de onthulling van de plot alsmede het slotwoord van Murakami zelf vegen die theorie van tafel. Wat resteert is je eigen invulling, je eigen beleving en natuurlijk de ontknoping die dit boek vrij duidelijk biedt.

De jacht op het verloren schaap is, zoals vele andere boeken van Haruki Murakami, een boek vol tegenstrijdigheden. De mannelijke hoofdpersoon die gemakzuchtig door het leven gaat zonder zich op emotioneel vlak al te zeer te hechten versus de vrouwelijke bondgenoot die bijzondere eigenschappen vertoont en een enorme aantrekkingskracht heeft op zowel de mannelijke hoofdpersoon als de lezer. Trage, voortkabbelende verhaallijnen en ruime beschrijvingen van situaties, personen en gebeurtenissen versus een snelle, korte onthulling van de plot. Het is dit verschil in nuances, dit verschil in polen, dat als een magneet op mij werkt. De jacht op het verloren schaap is een belevenis, maar is tegelijkertijd noch het eindstation, noch het begin.