Mijn favoriete boek van het jaar

Ik was al verkocht aan de Kraaien duologie vanLeigh Bardugo voor ik ze zelf maar gelezen had. Een vriendin stuurde me een sms'je om te vragen of ik Shadow and Bone al had gezien op Netflix, omdat "er daar een paar personages in zaten die ik wel interessant zou vinden". Zo gezegd, zo gedaan, die avond keken we aflevering 1. En 2. En plande ik mijn emigratie naar Ketterdam. De verhaallijn rond de Lichtheerser is ook lang niet slecht, maar ik werd pas echt omver geblazen door de drie kraaien (hoewel het echt wel opviel dat ze gewoon een beetje rondliepen in een verhaal waar ze eigenlijk niet in hoorden…maar dat is nog een heel andere discussie. En ik ben ZO blij dat ze erin zaten!).

List & Leugens vertelt het verhaal van een bende jonge criminelen die besluiten om een onmogelijke klus aan te nemen. Waarom? Voor geld natuurlijk. Want in Ketterdam draait alles om geld. Voor sommigen onder hen is het hun enige kans op vrijheid. Voor anderen is het een verslaving. Voor nog anderen is het wraak.

Kaz Brekker is de leider van de Kraaien. Een crimineel wonderkind beter gekend als "Vuile Handen" omdat hij voor geen enkele klus terugdeinst. Dan is er Inej, de Schim. Stil als de nacht en dodelijk met haar messen. Jesper is een flamboyante scherpschutter die altijd bereid is om een potje te gokken. Deze drie Kraaien ken je al indien je Shadow and Bone zag. Maar in totaal zijn er zes Kraaien in dit boek. Er is ook nog Nina, een meisje met magische krachten en een passie voor wafels, Matthias, een voormalige heksenjager met een agenda, en Wylan, een weggelopen rijkeluiszoon met een talent voor ontploffingen. Ze lijken misschien op een allegaartje, maar samen hebben ze de capaciteiten die nodig zijn om de klus te klaren. Of dat verzekerde Kaz hen toch op voorhand…

Zoals ik reeds vermelde hield ik al van deze personages nog voor ik het boek maar open deed. Daar werd ik best nerveus van, want wat als het boek niet zo goed was als ik me had ingebeeld? Wat als ik de schrijfstijl maar niets zou vinden of de boekversie van de personages? Maar ik had me niet druk moeten maken.

Vanaf hoofdstuk één word je als lezer in de actie getrokken. De schrijfstijl is vlot, de dialogen zijn gevat, de personages zijn…zelfs beter dan ik hoopte. Ze zijn stuk voor stuk zo echt, met al hun gebreken, hoop, angsten en wensen. Zij zijn niet de typische hoofdpersonages die 100% goed zijn en de wereld van het kwaad willen bevrijden. Neen, ze zijn moreel grijs maar door het wisselend perspectief begrijp je echt waarom ze zijn zoals ze zijn en waarom ze de dingen doen die ze doen.

Volgens mijn vriend is dit een avonturenverhaal, is de romantiek hoogstens secundair aanwezig. Daar ben ik het niet mee eens! De romantiek is misschien niet aanwezig op de conventionele manier, maar het is net één van die romantische verhaallijnen die mijn hart stal en nog steeds gegijzeld houdt. Het rauwe trauma, de wanhoop, het verlangen…het is gewoon zo, zo, zo mooi op zijn eigen manier.