Ode aan het leven

Zullen we beginnen bij de titel? Er is zo iets poëtisch aan de titel Ode aan het leven. Het wekt een combinatie van muziek, filosofie, spiritualiteit, dankbaarheid en melancholie in me op die perfect dit boek beschrijft. Dit verhaal gaat over de pijn van het leven, de donkerte, maar vooral ook over de hoop en het licht. Het is een literair werk, maar je merkt aan alles dat het doordrongen is door het leven van de auteur zelf. Het raakt, het ontroert en het trekt de lezer vanaf het begin mee. Op de flap staat "De pijn die me leerde wat dankbaarheid is" en dat is zo'n mooi citaat dat het me nog lang zal bijblijven. Deze novelle is een mix van dromen en nachtmerries, heden en verleden, jong en oud.
Opgelet: inhoudswaarschuwing voor depressie en zelfmoord!