Op wilskracht uitgelezen

Ik heb dit boek op wilskracht uitgelezen, vooral omdat er nog een bespreking met mijn superleuke boekenclub volgde. Dat is het enige positieve: ik kijk er erg naar uit dit boek te bespreken, want jee, wat een vaag, vreemd, ingewikkeld en onduidelijk boek! Het greep mij nergens, ik kon me er op geen enkele manier in inbeelden, laat staan me erin verliezen. De schrijfster schiet van hot naar her, met vele personages, die niet worden uitgediept en je het gehele boek dus niet leert kennen. Ik viel er letterlijk en figuurlijk meermaals bij in slaap, waardoor ik, vooral deel 1, zo’n vier keer opnieuw begon, omdat ik het gewoon weg niet onthield. Het taalgebruik was ook niet mijn ding, soms enorm lange zinnen en nergens mooie of verbeeldende teksten. Al is dit soms wel overduidelijk geprobeerd, maar dat leverde vooral vreemde zinsnedes op als ‘de nivellerende uitwerking van de nabijgelegen luchthaven’ of de ‘ochtendlijke Atlantische Oceaan’. Mooie pogingen, maar sloeg de plank mis. Althans, voor mij was dit boek het niet, dat moge duidelijk zijn. De verhaallijnen kwamen uiteindelijk wel weer samen, wat op zich de chaos wat weg nam en waardoor ik mijn 1,5 ster naar boven afrond.