Een draaikolk.

Om met het belangrijkste te beginnen ...absoluut een aanrader. Prachtig geschreven, simpelweg een meestervertelster.
Door de drie verhalen af te wisselen, wordt het nooit langdradig. En hoewel ze vrij verschillend zijn, loopt de rode draad er rustig en makkelijk doorheen. Althans, zo voelde het als lezer toch aan. Ik kan me voorstellen dat het net iets moeilijker was om het op die manier te schrijven.
De drie hoofdpersonages winnen je zonder problemen voor zich. Ieders verhaal wordt knap beschreven, Elif neemt je telkens zachtjes mee naar andere tijden, naar andere bestemmingen en plaatst je er vervolgens middenin. Sommige beschrijvingen zijn zalig, levendig en als je niet aan het lezen zou zijn, was de kans reëel dat je je koffers zou beginnen pakken.
Maar... Elif Shafak (googel maar even) is, zachtjes uitgedrukt, meer dan alleen een uitstekend schrijfster. Als je dan de ’terugkerende onderwerpen’ in haar werk bekijkt, valt het meteen op dat die ook in ’Er stromen rivieren in de lucht’ zitten en wordt het een ander boek. Je kan uiteraard nog genieten van haar schrijfstijl en de drie verhalen maar ze slaagt er ongemerkt ook in om je hersenen op een ander niveau aan het werk te zetten. Subliem.
Toch nog even dit. Ik heb veel respect voor mensen als Elif Shafak. Openlijk je nek uitsteken voor je mening, man en paard noemen, wetende dat de kans groot is dat er consequenties volgen, vind ik vele malen moediger dan veilig en wel moord en brand schreeuwen om niets en bvb mensen proberen op te leggen welke woorden ze niet mogen gebruiken en welke woorden ze moeten gebruiken. Aan die laatsten; het verhaal van Narin speelt zich af in 2014.