Aangrijpend verhaal in heldere taal

Nadat ik vorig jaar 'Alles wordt lichter' had gelezen was ik erg nieuwsgierig geworden naar 'Niets ontgaat ons', het debuut van deze schrijfster. Haar schrijfstijl spreekt me erg aan, het is heldere taal zonder franjes.

'Vertel eens iets over jouw wereld, vroeg de psychiater. [...] Even overwoog ik hem te vertellen dat pa ons had verlaten, of dat in ieder geval aan het doen was, en dat ma's slaapkamer stonk naar een kudde opeengepakte schapen, want dokter Robert keek vriendelijk en zijn ogen leken nergens iets van te vinden, maar zelfs tegenover zulke ogen liet je je familieleden niet in de steek.' (p.156)

In 'Niets ontgaat ons' wordt op niet-chronologische wijze het verhaal van Koen verteld, een eenzame jongen van 14, de ik-verteller. Nu vind ik kinderen en jongeren als ik-verteller altijd lastig; toon en woordgebruik zijn vaak niet passend bij de leeftijd. In dit boek stoorde het me niet, al is af en toe zijn gedachtengang wel volwassen.

'Raar was dat, dat je je op momenten dat je gelukkig was niet realiseerde dat je gelukkig was.' (p. 84)

Door de afwisseling in hoofdstukken wordt langzaam duidelijk hoe erg het gezin er aan toe is, wat heeft gemaakt dat de buitenwereld als vijandig wordt gezien en waardoor Koen tot zijn dramatische besluit komt. Ik vond de verhouding dialoog en beschrijving erg prettig. De eenzaamheid en de parentificatie van Koen vond ik beklemmend. Het einde riep bij mij wat vragen op: hoe gaat het verder, wat gebeurt er nadat duidelijk is wat Koen gedaan heeft? Een extra hoofdstuk hierover zijn wel fijn zijn geweest. Of een heel nieuw boek, nog beter.