Een intrigerend verhaal dat ik met veel plezier heb gelezen. Toch blijf ik, nu ik het uit heb, een beetje zitten met een gevoel van ‘Was dit het?’. De spanning wordt in het boek heel langzaam opgebouwd. In het eerste stuk van het boek worden de personages geïntroduceerd en kabbelt het verhaal een beetje voort. Dan opeens (vanaf ongeveer een derde van het boek) komt het verhaal in een stroomversnelling. Er gebeurt veel en het verhaal wordt hierdoor veel levendiger. Dit is het moment waarop het verhaal mij echt ‘pakte’ en ik dóór wilde lezen. In het laatste stuk van het boek buitelen de gebeurtenissen over elkaar heen en dan opeens…… is het boek uit en weet je hoe het verhaal in elkaar steekt.

Sophie McKenzie heeft een prettige schrijfstijl en het Engels is ook goed vertaald in prettig leesbaar Nederlands. Het boek bevat 26 hoofdstukken en een aantal korte flashbacks (cursief gedrukt). Het verhaal leest als een grote puzzel. Er worden je allemaal losse puzzelstukjes toegeworpen, maar zie daar maar eens een kloppende puzzel van te maken! Het verhaal is zo goed geschreven dat je in het ene hoofdstuk Geniver volledig gelooft, maar in het andere hoofdstuk lijkt het verhaal van haar echtgenoot Art minstens zo geloofwaardig. En dan is er nog een aantal personages dat je, al lezend en puzzelend, steeds weer op een ander been zet. Kan het echt zo zijn dat Geniver’s baby nog leeft?

Ik vond het een leuk en prettig boek om te lezen. Aan het begin mist het verhaal mijns inziens wat vaart, maar dat wordt later ruimschoots goedgemaakt. Het einde van het boek vind ik zelfs iets te veel vaart hebben. Het verhaal is opeens uit. Het laatste stuk van het boek had wat mij betreft iets uitgebreider verteld mogen worden (iets minder vaart, dan hou je nog steeds voldoende vaart over). Maar dit neemt niet weg dat het verhaal van Geniver, Art en hun overleden dan wel levende baby een ontzettend leuke puzzel is om je een tijdje heerlijk mee te vermaken!