Dankzij Crimezone heb ik kennis gemaakt met deze auteur. Ik heb het vermoeden dat ik anders geen boek geschreven door iemand uit 'het hoge noorden' gekocht had. Gelukkig liep het anders en heb ik sinds gisteren de laatste pagina's uitgelezen van dit heuse top-boek!
Zoals de andere mensen hier al hebben gezegd vind ook ik Kurt Wallander een schat van een personnage. Hij is soms onhandig (vooral wat betreft de vrouwen) dat je hem echt voor je zou willen zien staan om hem een schouderklopje te kunnen geven. Het viel me ook op dat het verhaal rustig (alhoewel) verder kabbelt tot ongeveer een 20à30 pagina's van het einde. Dan passeert er een heuse sneltrein aan informatie, en wanneer je dan bijna aan de allerlaatste bladzijden zit vraag je je af : hoe gaat Mankell in hemelsnaam dat plot nog neergeschreven krijgen?
Maar jawel hoor, hij slaagt daar wonderwel in, zonder dat het op je overkomt als 'snel neergekriebeld' zodat dat verhaal er eindelijk op zit. Klasse, ik kijk al uit naar het volgende ogenblik wanneer ik in Honden van Riga start!