Doolhof die eindeloos mag duren! Knaller!

Phoebe, de beste vriendin van Amy, wordt vermoord teruggevonden in haar ouderlijk huis. Direct wijst alles in de richting van haar ex-vriend Kevin. Hij beweert nochtans dat hij onschuldig is en wegens gebrek aan bewijzen wordt hij vrijgelaten. 20 jaar later heeft Amy het er nog altijd moeilijk mee dat de dader nooit gepakt is. Zelf twijfelt ze geen moment aan de schuld van Kevin. Maar het grootste probleem waar ze mee kampt , is dat Phoebe een geheim met zich meedroeg en het haar nooit heeft toevertrouwd. Mede door dit onverwerkt trauma heeft ze zich opgewerkt tot rechercheur en komt ze het team van Rani versterken. Wanneer een jong meisje wordt vermoord en de modus operandi gelijkenissen vertoont met de brute moord op Phoebe, komt bij Amy alles weer genadeloos boven. Het blijft echter niet bij 1 slachtoffer en algauw raken Rani en haar team verwikkeld in een bizar en gruwelijk spel.

De proloog is alvast veelbelovend. Daarna wordt er een sprong gemaakt van 20 jaar en volgen we Amy die het team van Rani komt versterken. Amy is een sterke vrouw maar heeft al heel wat op haar bordje gekregen. Een nieuw en uiterst interessant personage dus. Toch wordt niet alles zomaar vrijgegeven. Sterre weet perfect hoe ze de lezers moet inpalmen en ook nu weer weet ze op miraculeuze wijze de lezers op sleeptouw te nemen.
De thema’s die aan bod komen, zijn ook nu weer van groot maatschappelijk belang, zoals racisme en pesterijen die een mens tot het uiterste kunnen drijven. Toch voelt het absoluut niet belerend aan maar wordt het mooi verwerkt in het verhaal.

De schrijfwijze is heel meeslepend, bloedstollend en pakkend. Door het switchen tussen de verschillende verhaallijnen wordt de spanning verder opgedreven. Ook de fijne samenwerking tussen de collega’s, met af en toe een steek onder water, voelt als vertrouwd. De karakters zijn heel uiteenlopend en door de geheimen die ze allemaal met zich meedragen, voel je dat er nog iets zit aan te komen. Hoe meer details boven komen drijven, hoe ingewikkelder de puzzel wordt. Niet alleen Rani haar hersenen kraken aan alle kanten, ook als lezer ben je volop bezig aan het brainstormen. Helaas zitten er in het doolhof veel doodlopende gangen.
Het tempo is hoog en dat blijft doorheen het hele verhaal aanhouden. Net als de rechercheurs tast je volledig in het duister en door de flashbacks, waarbij de personages een deeltje van hun sluier lichten, wordt alles nog interessanter en mysterieuzer.

Het plot zit verbluffend goed in elkaar en op het einde wordt alles mooi afgewerkt waarbij je efkens beduusd achterblijft. Een sterk staaltje van schrijfkunst waarbij de emoties alle kanten op gaan, precies als in een doolhof…