Prachtig relaas van de toenmalige aanpak in de psychiatrie eind negentiende eeuw

Beschrijving van het verhaal laat ik over aan de korte inhoud die bij dit boek hoort. Wat ik wel kan zeggen is dat dit boek(je) leest als een trein. Op geen moment verliest men de focus tijdens het lezen. Els Florijn heeft een prachtige schrijfstijl waarmee ze uitermate gezegend is om iets verteld te krijgen met weinig woorden. In eenvoud schuilt kracht, zo is het ook in haar nieuwste boek. Ik begrijp nog altijd niet dat haar boeken niet door een groter publiek gelezen worden. Onterecht. Aanvankelijk dacht ik dat het onderwerp me vooral heel deprimerend zou overkomen en het geen vrolijk boekje zou worden. Maar zonder een spoiler te zijn, is het uiteraard ook geen feel-good verhaal,.Ik las dit boek echter met plezier in twee dagen uit. Als ik uit de talenten van een nederlandstalig schrijver mocht kiezen die mij ten deel zouden vallen, dan zit de schrijfstijl van ELs Florijn daar zeker bij!