Lekker fantasy verhaal, maar wel met wat kanttekeningen.

[bevat subtiele spoilers]

Het luisterboek is prettig om naar te luisteren en Bart Fennis probeert ieder belangrijk personage een eigen stem(metje) te geven. Ik heb mij amper gestoord aan de voorleesstijl en kon mij goed verliezen in het verhaal.

Het verhaal voelde als een heerlijk, traditioneel fantasy verhaal waar ik zonder dat ik het door had zo een paar uur verder had geluisterd. Zeker de hoofdstukken die in de magische wereld van Ayra afspeelde. De switch naar de aarde was een interessant idee, maar dat in combinatie met al het drama dat de hoofdpersoon Daigho meemaakt, voelde wel erg vlug en kort. Daigho leek zich maar snel over toch wel traumatiserende dingen heen te zetten. Soms beschreef het boek dingen alsof hij er al maanden was, terwijl hij er misschien net een paar dagen kon zijn geweest (of ik moet wat gemist hebben). Ook over het verlies van een vriendin leek hij snel heen te zijn en maakte in no-time een nieuwe vriendin, wat een beetje een menselijk aspect en normale rouw miste.

De andere relaties en interacties tussen sommige personages waren ook .... vreemd. Zo leek de school directeur wel erg warm te krijgen van Daigho (hij is maar nét 17!).
Dan heb je ook nog Alma, een personage die minstens 17 jaar ouder moet zijn dan Daigho, ik vermoed ook een jaar of 40, die het ook héél warm kreeg van Daigho. Wellicht is 17 jaar in Ayra een volwassen leeftijd, maar ik werd er wel ongemakkelijk van. Daigho is een sympathiek, jong personage die wellicht er misschien wat ouder uitziet, maar beide vrouwen moeten beter weten.

Daarnaast vinden er aanrandingen en verkrachtingen plaats, wat het boek zeker niet geschikt maakt voor de wat jongere lezer. Dat terwijl de schrijfstijl verder wel zou lenen voor wat jonger, het gaat vrij vlot en loopt lekker. De emotionele lading van deze verkrachtingen was voor de personages daar in tegen maar weinig. Meer als 'ze voelde zijn lid in hem op en neer gaan' en dat ze zich daarbij boos voelt kwam het vaak niet. Het andere personage leek er wat meer mee te zitten, maar ook zij 'sloot zich af' en 'wou het er niet over hebben'. En daarmee werd er ook niet meer veel ingegaan op de emotionele impact. Ik snap dat deze personages niet de hoofdpersonages waren, maar als je dingen als verkrachtingen gebruikt voor de shock factor dan vind ik de emotionele impact ook belangrijk. Dat het afschuwelijk is, dat snapt iedereen, maar verder was er naar mijn mening weinig woede, schaamte, afschuw, verdriet etc. wat het totaal plaatje minder menselijk maakt en de verkrachtingen meer een soort 'goedkope' shock factor.

Als laatste puntje van kritiek wil ik het hebben over abortus en doden van ongeboren babies, een onderwerp dat verrassend veel door het boek heen sluimert. Zodra Daigho op aarde aankomt wordt het onderwerp ineens aangesneden in combinatie met veel afschuw vanuit de personages, in het kader van 'dingen die op aarde anders gaan' maar het voelde voor mij uit het niets komen. Daarna wordt in het boek nog vele malen benadrukt hoe afschuwelijk het is om 'ongeboren, onschuldige babies' iets aan te doen. Prima dat mensen die mening hebben, maar daardoor voelde het boek op een gegeven moment wel als een soort sluikreclame tegen abortus, niet echt iets wat ik zoek als ik lekker wil wegdromen in een fantasy boek.

Al met al is het wel een lekker fantasy boek, ik kon er in wegdromen, het ging vlot en er ging een hele nieuwe wereld voor mij open. Door de vreemde sexuele verlangens naar een minderjarige jongen, gebrekkig emotionele impact van verkrachtingen en herhalend commentaar op doden van ongeboren babies, geef ik het in plaats van 4 sterren tweeënhalf ster.