Grappig - of toch niet?

Niet eerder las ik een boek van Lisette Jonkman, maar deze kennismaking is me goed bevallen. Het boek las vlot, je wilde weten hoe het zou aflopen en hoe dom je de hoofdpersoon ook vond, toch voelde je je betrokken bij haar belevenissen.
En natuurlijk wilde je weten wat IMU nu toch wel betekende.
Natuurlijk waren veel dingen wat voorspelbaar, maar in welk boek is dat niet het geval?
En het platteland was wel erg plat, zo hier en daar. Ik had het gevoel, dat het platteland van heel veel jaren geleden beschreven werd, terwijl het hippe volkje van seks, drugs en rock&roll gebruik maakte van alle elektronische en geestverruimende middelen die een mens kan verzinnen. In werkelijkheid is dat verschil toch wat anders van aard.
Desondanks waardering voor dit boek over het Nederlandse meisje van het platteland, dat leadzangeres van een Amerikaanse band wordt, bezwijkt onder de verleiding en de druk die dat met zich meebrengt, en terugkeert naar het land waar ze werd geboren, naar de mensen, die ooit bij haar hoorden.